Alle berichten van Annette Karels

Zor.com afdruk

19 maart 2019 Annette Karels Een reactie plaatsen

In de herfst van 2017 kregen we onverwachts het aanbod van Zor.com om hun producten te testen. Deze voor ons onbekende webshop is gevestigd in België en levert afdrukken op aluminium, plexiglas en forex. Dat is weer eens wat anders dan canvas dachten wij en kozen ervoor om een foto op Forex, een soort PVC, te proberen. Gekozen is voor een matte afdruk in kleur.

Dan komt het moeilijkste: een keuze maken voor een foto, waaraan geen gebrek. Na veel wikken en wegen viel de keuze op een foto die vragen op roept en een verhaal verteld.

De man op de ezel
De man op de ezel is op donderdag vanaf de markt onderweg naar huis. Wat zou hij in die tassen bij zich hebben? Gekochte (etens)waren? Of wat hij over heeft na de marktdag in Zinder? Hij draagt typische Afrikaanse slippers die in Niger veel gedragen worden. Zijn blouse ziet er smoezelig uit. De hoed op zijn hoofd verraad dat hij behoord tot het Fulani volk, één van de ongeveer 13 volken die in Niger wonen. Het gewas op de naast het pad gelegen akker wijst erop dat het eind juli/begin augustus moet zijn. De acacia’s in de verte zijn al enkele tientallen jaren oud. De Fulani-man is bijna de stad uit. Nog één ommuurde tuin passeren, langs het seizoensmeer en dan door de velden verder zijn weg vervolgen…

De Forex afdruk
Bij binnenkomst van de foto op Forex was onze eerste reactie sceptisch: het lijkt niet echt een schilderij zoals een canvas wat we gewend zijn. Maar het is wel veel strakker qua uitstraling en het doet niets af aan de kwaliteit van de afdruk: die is prachtig! Al snel besloten we de Forex niet direct op te hangen maar te bewaren tot we in het nieuwe huis zouden wonen (wat even geduurd heeft…).
Bevestigen van de Forex aan de muur gaat eenvoudig met (meegeleverde!) zelfklevende strips van bijv. Tesa. Super handig, snel en bijkomend voordeel: je super strakke peperdure stucwerk wordt niet blijvend geruïneerd! Tevens was de levering en verpakking van de afdruk tip top in orde. Wat wel een puntje van aandacht is is de website, het was even zoeken voor je het juiste product kan vinden. De kleuren van de afdruk komen natuurlijk uit en passen zo goed bij de muur en het tapijt.

Josef, Renate & kids, harde werkers voor Sahara Sahel Foods en super lieve mensen, DANK dat we bij jullie te gast mochten zijn! Het heeft onze blik op de wereld verbreed en mooie herinneringen (en foto’s) opgeleverd!

Nieuwsgierig naar hun werk? Check dan ook even facebook.

Foto met een verhaal

Verbouwingsavontuur – De uitdagingen

20 november 2018 Annette Karels 2 reacties

Hoewel zeer wenselijk is het bijna ondenkbaar dat een verbouwing zonder problemen of verrassingen verloopt. Aanvankelijk maakten we een vliegende start maar bij het opbouwen kwamen we wat opmerkelijke dingen tegen:

De waterleiding naar de garage hangt zwevend in de kruipruimte over de breedte van het huis.
De TV-kabel komt buiten bovengronds door de muur de woonkamer binnen.
Van twee groepen waren in de groepenkast de blauwe draden gewisseld!?
Het oude bad ging door het trapgat snel naar buiten, maar voor het nieuwe bad moest het raam op de eerste verdieping eruit. Met dank aan de buren van nr. 1 voor de ladder.
Een losgeraakte aanhanger zorgde voor aanzienlijke autoschade.
De draagbalken van de houten zoldervloer zijn tégen het rookkanaal gemonteerd, evenals het dakbeschot. Verre van brandveilig naar de huidige normen.
Het rookkanaal bleek los te zitten.

Het laatste punt zorgde voor de nodige frustraties en verrassingen. Na het wegbreken van de schoorsteenmantel dachten we ‘even’ het rookkanaal van diameter 200 te versmallen naar diameter 150. Simpel toch? Dat doe je even.

Bij het beetpakken van de pijp geraakte het laagste compartiment los. Handig, die moest toch weg. Maarre, heurt dahso?

Een eerste verloopstuk bleek niet te passen, een tweede stuk kwam eraan te pas: van D200 naar D190 en van D190 naar D150. Vervolgens moet deze vastgemaakt worden. Ieder compartiment van het rookkanaal is aan de onder- en bovenzijde afgewerkt met een ring. Deze bovenste ring moest eraf gesloopt om het verloopstuk aan vast te maken en dan klemmen in het nog hangende stuk rookkanaal. Volg je het nog? Afijn, na 3 dagen proberen en 4x langsgaan bij de onvermoeibare en behulpzame mensen van Tromp en van Eck dachten we klaar te zijn. Denk je…

Op moment dat het laatste schroefje erin gedraaid zit op de eerste verdieping geraakt daar bij het plafond het rookkanaal los en kunnen we nog net op tijd voorkomen dat 2,5 meter aan rookkanaal een verdieping naar beneden stort. En we opnieuw zouden moeten beginnen. Pfieuw! Samengevat zijn ‘rookkanaal’ en aanverwante termen woorden geworden die we niet meer willen horen!

Verbouwingsweetjes

Een verbouwing regelen is een hoop gedoe, maar levert ook aardige statistieken op als je je administratie braaf bijhoud. Zo bezochten we afgelopen half jaar minimaal 71x de bouwmarkt, waarbij de Hornbach de grootste favoriet was. Zeker vijf keer kwam een flinke vrachtwagen materieel leveren voor de deur. Verf bestelden we online via verf.nu in minimaal 10 verschillende leveringen. In totaal betreft het meer dan 100 liter waarvan veruit het meeste (afneembare) muurverf en in 6 verschillende kleuren. Zoek je nog een restje blauw, rood, nog roder, groen of nog groener? Meld je dan even!

Verder reden zeker meer dan 10x naar het afvalbrengstation met een grote aanhanger om troep af te voeren. Voor het verkrijgen van strak sauswerk versleten we meer dan 375 meter aan Tesa (roze) afplaktape. Leidingen verleggen onder de vloer was alleen mogelijk door je door een gat in de muur te wurmen waar een 10L emmer niet rechtop doorheen kan. En bij een buitentemperatuur van 35 graden kun je je niet voorstellen dat je vloerverwarming ooit kunt gaan waarderen. Toch stond de aanleg ervan op de planning in hartje zomer.

Je komt ook allerlei onbekende of verrassende namen van materialen en gereedschappen tegen zoals fermacell, promasil, miofol, perilex, berenlul, uponor en seriedrukvlakdimmers. Niets bijzonders, gewoon een nieuwe wereld.

Altijd blijven lachen en volgens plan doorwerken, dan komt aan elke verbouwing vanzelf een keertje een einde. Om weer opnieuw te kunnen beginnen 🙂

[Diavoorstelling tonen]

Polder safari

Hitsige heikikkers en andere kwakers

Galerij 12 april 2018 Annette Karels Een reactie plaatsen

De eerste week van april is het op veel plekken zover: de temperatuur stijgt iets waardoor kikkers en padden op slag verliefd worden. Dit is niet alleen te zien aan de grote hoeveelheid platgereden exemplaren op het asfalt of dubbeldekkers in de sloot. De heikikkers verraden hun verliefdheid doordat ze van kleur veranderen: van bruin naar lichtblauw! Een bijzonder verschijnsel.

De heikikker is een algemeen voorkomende, niet bedreigde kikkersoort die Europese bescherming geniet. Desondanks zijn ze veel minder bekend dan hun luidruchtige groene of bruine kikkerneefjes/-nichtjes. Twee jaar geleden hadden wij al geruchten gehoord dat de heikikker in de polder achter ons huis moest voorkomen. Een zoektocht vorig jaar leverde wat verdachte geluiden op, maar een waarneming kwam er niet. Tot afgelopen zondagmiddag tijdens een korte wandeling in het lente zonnetje.

Langs het druk bereden fietspad hoorden we het bekende geblob (als een fles die je onder water duwt) van de heikikker. Na wat speuren zagen we de blauwe jongens in de sloot en op de oevers zitten. Zodra je te dichtbij komt zijn ze meteen vertrokken. Wist je dat alleen de mannetjes heikikkers verkleuren in de paartijd? En als je goed oplet zie je binnen enkele honderden meters aan beide kanten van het pad meer dan 30 heikikkers zitten. Hoe hebben we die al die jaren over het hoofd kunnen zien!?
Natuurlijk is er op een zonnige middag in april nog meer te beleven in de polder. Ook de bruine- en groene kikkers blijken al flink wat kikkerdril gelegd te hebben. De ringslangen liggen weer op te warmen in het zonnetje. Zo zie je maar dat de ogenschijnlijk eentonige vlakke polder vol verrassingen zit!

[Diavoorstelling tonen]

als werk als vakantie begint te voelen

Onverwachte ontmoetingen

2 september 2017 Annette Karels Een reactie plaatsen

Als ecoloog heb ik het voorrecht af en toe naar buiten te mogen gaan om de natuur observeren. Hierdoor kom ik in uiteenlopende landschappen terecht met bijbehorende planten en dieren. Hoe simpel of saai een opdracht lijkt, door de variatie in de natuur gaat het nooit vervelen.

Zo had ik laatst een prikkelig veldbezoek. Letterlijk. Het gebiedje bestond voornamelijk uit hoge bomen. De ondergroei bestond voornamelijk uit speenkruid, fluitenkruid, brandnetels en frambozen. De laatste prikten door mijn kleding heen. De bomen leken in geen jaren gesnoeid te zijn. Aan de wilgen was een stukje geschiedenis af te lezen. De eerste meter heeft een aanzienlijker omvang dan de takken na de splitsing. Meerdere bomen vertakten zich op gelijke hoogte. Dit laat zien dat het hier vroeger waarschijnlijk een hakhoutbos of griend is geweest.

Maar juist op zulke momenten weet je dat je geen doorsnee baan hebt. En dat niet alleen, door mijn werk ontmoet ik veel inspirerende mensen en soms loop ik met veldwerk tegen onverwachte plant- en diersoorten aan. Soms schat je in dat je in een klein stukje leefgebied geen of hooguit één hazelworm zult vangen. Vang je er drie! En vind je zelfs een zandhagedisje. Of andere leuke soortjes zoals de heivlinder, kommavlinder, boskakkerlak en mieren in allerlei soorten en maten. Heel verrassend.

Om hazelwormen te vangen gebruiken we trouwens een soort rubberen golfplaatjes. Door de kleur van de plaat warmt dit plekje ’s ochtends het snelste op in de ochtendzon. Hazelwormen zijn koudbloedig en hebben zon nodig om actief te worden. Zo’n plaatje is daarom een ideaal plekje om eens lekker onder te gaan zitten. Tot de ecoloog langs komt en je even herplaatst. In Karels Tuin hebben we inmiddels ook twee golfplaatjes liggen. Helaas blijkt het hazelworm bestand niet erg hoog te liggen in de polder! 🙂 Wel komen we geregeld vuurwantsen tegen en is de eerste muis gesignaleerd.

[Diavoorstelling tonen]

Dagboekfragmenten

Al doende leert men…

17 februari 2017 Annette Karels Een reactie plaatsen

Zachte blaffende geluiden. Geen geritsel of voetstappen. Ik luister nog eens goed: het komt dichterbij. Zou dat…? Echt waar…? Terwijl ik wakker wordt van deze geluiden en om me heen probeer te kijken ontdek ik wat de Sahel met je doet: mijn ogen voelen aan alsof ze gezandstraald zijn en op een heldere sterrenhemel na zie ik geen hand voor ogen.

‘Mijn zaklamp’ flitst het door me heen. ‘Waar is nou die felle zaklamp?’ Zodra ik mijn hand wil uitsteken naar de grond realiseer ik me dat ik buiten lig. Op een Hausa bed onder een klamboe. De klamboe is zorgvuldig ingestopt onder de matras om ongedierte als gekko’s, spinnen, loopkevers, schorpioenen en ander ongewenst gespuis uit m’n bed te houden. Snel naar een zaklamp op de grond grissen zit er niet bij. Fel is de meegenomen zaklamp evenmin en goede kwaliteit batterijen zijn lokaal moeilijk verkrijgbaar. Bovendien is het niet zonder risico om in het duister door de natuur te struinen waar onbekende giftige beesten op strooptocht zijn. Omdat ik mijn ogen amper open krijg door de droge lucht gemengd met fijn stof leg ik mij neer bij de situatie. Mijn lippen zijn gescheurd van de droge lucht die met een zwoele wind over het bed waait. Ik draai me om en blijf luisteren naar roepende woestijnvossen die vanaf twee locaties heel dichtbij zijn. Volgende keer toch die MagLite onder m’n kussen leggen!

De volgende morgen vinden we twee locaties waar de vossen holen hebben gegraven.

Dagboekfragmenten, Reisperikelen, Tripjes

Culinaire uitspattingen: reisinspiratie

3 januari 2017 Annette Karels Een reactie plaatsen

Tijdens onze reizen schrijven we een logboek waarin we verslag doen van onze avonturen. In een aantal blogposts selecteren we de leukste verhalen en avonturen met bijbehorende foto’s.

De feestdagen zijn een uitstekende gelegenheid om eens wat nieuwe recepten te proberen, geïnspireerd door reizen van het afgelopen jaar. Reizen biedt een gelegenheid om eens in een vreemde en nieuwe ‘keuken’ te kijken. In Polen gingen we eten bij Restauracja Pokusa in Białowieża (dorp). Het menu bestond uit koude roomsoep met gebakken aardappels of salade met eendenborst-filet (voorgerecht), hertengoulash met aardappelcake en haricotverts of eend in cider met rode bietjes en dumplings (hoofdgerecht). Als toetje kozen we een ijssorbet of een toetje met room, chocolade en suikerspin. Met een Oekraïens biertje (Peter) en een flesje cola (Annette) erbij smaakt het verrukkelijk.

In Belarus werden we onverwacht door onze gastheer, Sascha, in de watten gelegd. Hij had zich -in zijn vakantie!- uitgesloofd om ons de Nationale Belarussische gerechten te laten proeven. Bij aankomst had hij alvast avondeten voor ons gemaakt. In de oven staat aardappelschotel en gebraden eendenbouten. Wit-Russische gastvrijheid verklaren ze, we zijn verbaasd. In Nederland zal dit niet snel gebeuren als je een huisje huurt.

Op de dag van vertrek ontvingen we ’s ochtends een berichtje dat ze een verrassing voor ons hadden. Rond half elf een berichtje met het verzoek de oven aan te zetten!? Bij aankomst bleek waarom: we gingen eerst gezamenlijk uitgebreid dineren ’s ochtends om 11 uur. Aardappels en vlees uit de oven met een pittige knoflooksaus. We hadden geen honger op de terugreis.

Misschien wel het meest bekende (Bela)Russische gerecht is: borsjtsj! De eerste dag vorst en sneeuw van dit jaar waren voldoende voor een culinaire uitspatting: home made Zurek en Borsjtsj! Zowaar smaakt het ook nog een beetje zoals in Polen en Belarus. Met dank aan het recept van Sascha en een ruime interpretatie van translate.google.

Dagboekfragmenten, Reisperikelen, Tripjes

De beambte in shock

27 december 2016 Annette Karels Een reactie plaatsen

Tijdens onze reizen schrijven we een logboek waarin we verslag doen van onze avonturen. In een aantal blogposts selecteren we de leukste verhalen en avonturen met bijbehorende foto’s.

Op maandag reizen we naar Belarus. We zien vooral op tegen de grenscontrole, de wildste verhalen gaan daarover de ronde. De grenscontrole bestaat uit een aantal formaliteiten. Nadat Polen is verlaten steken we een rivier over en komen op Belarussisch grondgebied. De laatste van de totaal vijf controles aan deze zijde is de bagage en autocontrole. Voor het gemak staan de tafels klaar rondom de post. We hopen niet dat ze ons hermetisch gevulde Skoda helemaal gaan uitladen…

We worden ‘geholpen’ door een vrouwelijke beambte in strak blauw uniform, lang haar en hoedje. Ze gebaart dat ze de auto wil controleren. Annette haalt de bovenste laag van weekendtassen en slaapzakken uit de kofferbak. De beambte inspecteert te tassen en steekt haar hoofd in de kofferbak. Tussen de bagage ontdekt ze een vuilniszak. Ze trekt met een hand de zak open om te kijken wat erin zit en deinst meteen achteruit. Wat hebben die gekke Hollanders nu bij zich?!Een tondelzwam uit het bos? Jakkes!
Annette zegt met een zo onschuldig mogelijke gezicht iets over ‘souvenir’ en ‘forest’. Niet dat dat zin heeft want een andere taal dan Russisch lijkt de beambte niet te spreken. Ze lijkt het goed te vinden want we mogen de auto met paddo en al weer inpakken. Zo, dat was een makkie!

Polder safari, Tripjes

Leerbroekse zomergast en z’n matties

14 december 2016 Annette Karels Een reactie plaatsen

Altijd al de ooievaar van dichtbij willen zien? Of dat beest op de kerk zien zitten? In dit blog meer over deze vogel.

De ooievaar (Ciconia ciconia) is in sommige delen van Nederland algemeen, vooral rond het Liesveld. Halverwege de vorige eeuw zijn herintroductie projecten gestart in Europa omdat het slecht ging met deze gevederde witte vogel. Inmiddels lijkt het aanzienlijk beter te gaan.

In Polen zijn de ooievaars niet weg te denken uit het straatbeeld. Op iedere drie stroompalen is een nestvoorziening aangebracht. Bijna allemaal zijn ze dan ook in gebruik. In Wit-Rusland hebben ze wat minder luxe huisvesting tot hun beschikking. Desondanks weten de ooievaars op creatieve manier een nest te bouwen op stroompalen. Zwevend op drie stroomdraden en de punt van de paal worden jongen grootgebracht in het nest.

In Nederland zijn op verschillende plaatsen nestvoorzieningen aangebracht waar jaarlijks op gebroed wordt. Bekijk zelf de verschillen tussen Polen, Belarus en Nederland.
Lees meer over de NatGeo herintroductie projecten en foto’s op National Geographic.

Op JoeTroep hebben we een filmpje gezet van jonge ooievaars die oefenen met het bouwen van een nest bovenop onze kerk in Leerbroek:

Dagboekfragmenten, Reisperikelen, Tripjes

Middeleeuws navigeren

6 december 2016 Annette Karels Een reactie plaatsen

Tijdens onze reizen schrijven we een logboek waarin we verslag doen van onze avonturen. In een aantal blogposts selecteren we de leukste verhalen en avonturen met bijbehorende foto’s.

Joepie! Vandaag komt de enveloppe van bol.com binnen met de autokaart van Wit-Rusland van Canadese makelij. Oeps, in het Engels! De plaatsnamen staan niet in het Cyrillische schrift wat daar op de verkeersborden zal staan. Een navigatie uitdaging! Het lukt Peter de kaart van Wit-Rusland op de outdoor-GPS te zetten. Zo reizen we opeens naar ‘Зубачи’ in plaats van Zubacy.

Zodra de Pools-Belarussische grens gepasseerd is gaat de Skoda navigatie op zwart, evenals de losse Garmin autonavigatie. Belarus valt officieel binnen Europa, maar volgens de navigatiesystemen niet. Bij het eerste tankstation over de grens kopen we een wegenkaartenboek van Belarus.
Helaas blijkt al snel onze nieuwe wegenkaart niet toereikend. De plaatsnamen staan op de verkeersborden in hoofdletters geschreven. Of is het een Belarussisch dialect? Zoals Zevenbergen tijdens carnaval ‘Zeuvenbultenlaand’ wordt genoemd? De plaatsnamen op onze nieuwe kaarten komen alsnog niet helemaal overeen. We volgen de windrichtingen, outdoor-GPS, kaart en een aanzienlijke dosis onderbuikgevoel.
Via ongebruikelijke wegen bereiken we alsnog onze vakantiebestemming.

Tripjes, Vlinderen

Nachtvlinderen in Zubachi, Belarus

9 augustus 2016 Annette Karels Een reactie plaatsen

Dit is mijn kans! Nachtvlinders spotten in Belarus! Die gedachte kwam al snel in me op toen we besloten dat Wit-Rusland onze bestemming van deze zomer zou worden. De reis telde ongeveer 4500 autokilometers en de opstelling is slechts enkele keren gebruikt.

Voor een goede ‘vangst’ moet je letten op een aantal factoren. De locatie en weersgesteldheid hebben grote invloed op het aantal vlinders dat op je laken afkomen. Het beste kies je een plaats uit waar openheid is en verschillende vegetatietypen. Bijvoorbeeld op de overgang van bos naar grasland. Hoewel je bijna het hele jaar wel nachtvlinders op het doek krijgt, zelfs bij nachtvorst, vang je toch meer als het wat warmer weer is. Beter is het niet te vochtig, heldere lucht en een donkere maan.

Ooit eens afgevraagd waarom nachtvlinders op een (felle) lamp afkomen? En wist je dat niet alle soorten op een lamp afkomen? Wespvlinders (Sesiidae) worden voor inventarisatie gelokt met feromonen. Nachtvlinders oriënteren zich met behulp van de maan of, als het meer bewolkt is, met sterren. Door de felle lamp raken zij gedesoriënteerd en belanden op het doek. Zo kun je zien wat er in de omgeving allemaal leeft. Ook waterkevers, hoornaars, sprinkhanen en spinnen kun je aantreffen op het doek. Om de meeste nachtvlinders te zien moet je even opblijven: tussen 0 en 2 uur ’s nachts zie je doorgaans het meest!

Waar veel natuurliefhebbers tegenop zien is het determineren van de kleine fladderaars. Als je er eenmaal aan begint wordt je vanzelf wijzer en gaat het gemakkelijker. Een aantal gidsen kunnen je er goed bij helpen:
– Nachtvlinders, De nieuwe veldgids voor Nederland en België (ISBN 9789021559223)
– Beknopte veldgids nachtvlinders, Alle soorten van Nederland en België (ISBN: 9789052107899)
– Colour Identification Guide to Moths of the British Isles (van Bernard Skinner)

In Wit-Rusland lokten wij nachtvlinders in ‘eigen’ tuin. Hoewel een hoosbui overtrok in de uren voorafgaand kwamen ruim 30 (macro)nachtvlindersoorten op het laken. De verwachting was hoger maar desondanks geen slechte vangst! Opvallend is dat veel soorten een iets andere tekening hebben dan dezelfde soort in Nederland. Dit maakt het determineren moeilijker. Ook bij dagvlinders zie je verschillen tussen dezelfde vlindersoort in Nederland of Italië. Het is altijd weer fascinerend en verwonderlijk hoe deze vaak donkere –voor veel mensen saaie- nachtvlinders verschillend zijn tot in de kleinste details.

Verder lezen?
www.geaflecht.nl/trekvlinders
zubachi.wix.com/belarus

De volgende soorten kwamen op doek in Zubachi, Belarus:

Tripjes

De morgenstond heeft wild in de mond…

27 juli 2016 Annette Karels Een reactie plaatsen

Daar! Ssst! Zou dat…? Even met de verrekijker kijken. Oh nee, toch een struik. Langs de bosrand strekken de grasvelden zich uit die inmiddels tot heuphoogte gegroeid zijn. Daartussen hebben de edelherten zich tegoed gedaan aan de vele struiken. De struiken hebben door de hoge graasdruk een opmerkelijke vorm gekregen. Sommigen zijn nog klein waardoor ze tussen het hoge gras lijken op de rug van een bizon.

De wekker ging om 3 uur. Als je wild wilt zien doe je er verstandig aan een klein uur voor zonsopgang in het veld te zijn. Half vier ter plaatse in Białowieża lopen we een lang recht zandpad af richting de bosrand. Links en rechts strekken de velden zich uit. Al snel spotten we tussen het graan een paar kopjes met oren: edelherten! Met jongen! Het turen door de verrekijker is begonnen: hoe langer je kijkt, hoe meer oortjes verschijnen. In totaal tellen we binnen een uur zeker 68 edelherten, verdeelt over vier groepen.

Met een beetje geluk kom je ook ander wild tegen zoals bizons, reeën, vossen, dassen, elanden, hazelhoenders, slapende vlinders of wolven. Helaas hebben we de wolf (nog) niet gezien.


European bison (Bison bonasus)	Slapende vlinder met dauw	Edelhert likt haar jong	Oortjes tellen

Edelherten in hoge gras	Hoge graasdruk	Ree (Capreolus capreolus)	Eland (Alces alces)

Wildspotten ver weg…	Hazelhoen (Tetrastes bonasia)

Tripjes

Frislingen

18 april 2016 Annette Karels

Biggen, wandelende pyjama’s of ook wel frislingen zijn allemaal benamingen voor de jonge wilde zwijnen. In de periode februari tot juni worden de kleintjes geboren en kun je ze zien rondstruinen in bos en veld. Soms steken papa en mama zwijn op hun zoektocht naar voedsel een provinciale weg over. Een gevaarlijke actie die soms fataal afloopt.

Zo ook twee jaar geleden. Langs een provinciale weg lagen drie doodgereden biggen. Op het eerste oog was geen letsel te zien en lagen ze erbij alsof ze sliepen. Maar niets was minder waar. Bij een ‘autopsie’ door de preparateur bleek al snel de oorzaak: verbrijzelde schedels en een gescheurd buikvlies. Al met al een bloederige bedoening als je zijn huidje uittrekt.

Verkeersslachtoffers komen veel voor, met name in het voorjaar. Op een willekeurige dag in april kom je op het traject Tiel – Groningen als snel zeker 9 verkeersslachtoffers tegen. Het is niet verstandig een dood beest zomaar aan te raken. Belangrijk is te weten wat je doet: immers, het aanraken van een dode vos kan je de dodelijke vossenlintworm bezorgen. Een ongewenste gast dus.

Wil je een doodgereden dier laten prepareren bekijk dan eerst of het dier nog vers is. Je kunt letten op een aantal eigenschappen: de ogen zijn nog niet ingevallen, de haren of veren mogen niet loslaten en geen vliegen of kevers op het beest. Gebruik bij het aanraken van een dood beest altijd handschoenen. Alle dieren zijn bij de flora- en faunawet beschermd waardoor je niet zomaar een dood dier mag vervoeren of opzetten. Voordat je naar de preparateur gaat moet je bij het politiebureau een vervoersverklaring vragen. Dit heeft de preparateur nodig om het dier aan te melden waarmee je geconserveerde nieuwe huisdier legaal is.

Polder safari

Schreeuw spreeuw

24 februari 2016 Annette Karels Een reactie plaatsen

Het vroege voorjaar is het ideale seizoen om vogels te spotten. De wintervogels hangen nog wat rond terwijl de eerste broedvogels zich melden. Iedereen kent de spreeuw wel op de vetbollen. Bij ons zit de spreeuwenwereld wat ingewikkelder in elkaar: juist als het broedseizoen gaat beginnen doen ze onze tuin aan. Vanaf het dak imiteren ze allerlei soorten vogels zoals lijsters en buizerds en foerageren in de weilanden. Met een beetje geluk zitten ze in een groep in de boom en schijten alles onder!

In de paar jaar dat we hier wonen, hebben we al redelijk wat gevleugelde bezoekers in onze tuin gehad. Vanaf onze ontbijttafel kunnen we nieuwe bezoekers goed bekijken. We houden er een lijst van bij. Uiteraard zijn aan de lijst strikte spelregels verbonden. De vogel moet zitten of zwemmen binnen het stuk tuin wat we tot het onze beschouwen. Overvliegen telt niet en de waarneming moet overduidelijk zijn. Desondanks hebben we toch een leuke lijst:

merel, spreeuw, huismus, roodborst, koolmees, houtduif, ekster, winterkoning, vink, staartmees, turkse tortelduif, waterkip, grote lijster, grote bonte specht, vlaamse gaai, putter, kneu, ringmus, kauw, wilde eend, boeren zwaluw, blauwe reiger, heggenmus, groene specht, groenling, grauwe vliegenvanger, bosuil, boomkruiper, fazant, roek, tjiftjaf, witte kwikstaart, zanglijster, kramsvogel