Zor.com afdruk

19 maart 2019 Annette Karels Een reactie plaatsen

In de herfst van 2017 kregen we onverwachts het aanbod van Zor.com om hun producten te testen. Deze voor ons onbekende webshop is gevestigd in België en levert afdrukken op aluminium, plexiglas en forex. Dat is weer eens wat anders dan canvas dachten wij en kozen ervoor om een foto op Forex, een soort PVC, te proberen. Gekozen is voor een matte afdruk in kleur.

Dan komt het moeilijkste: een keuze maken voor een foto, waaraan geen gebrek. Na veel wikken en wegen viel de keuze op een foto die vragen op roept en een verhaal verteld.

De man op de ezel
De man op de ezel is op donderdag vanaf de markt onderweg naar huis. Wat zou hij in die tassen bij zich hebben? Gekochte (etens)waren? Of wat hij over heeft na de marktdag in Zinder? Hij draagt typische Afrikaanse slippers die in Niger veel gedragen worden. Zijn blouse ziet er smoezelig uit. De hoed op zijn hoofd verraad dat hij behoord tot het Fulani volk, één van de ongeveer 13 volken die in Niger wonen. Het gewas op de naast het pad gelegen akker wijst erop dat het eind juli/begin augustus moet zijn. De acacia’s in de verte zijn al enkele tientallen jaren oud. De Fulani-man is bijna de stad uit. Nog één ommuurde tuin passeren, langs het seizoensmeer en dan door de velden verder zijn weg vervolgen…

De Forex afdruk
Bij binnenkomst van de foto op Forex was onze eerste reactie sceptisch: het lijkt niet echt een schilderij zoals een canvas wat we gewend zijn. Maar het is wel veel strakker qua uitstraling en het doet niets af aan de kwaliteit van de afdruk: die is prachtig! Al snel besloten we de Forex niet direct op te hangen maar te bewaren tot we in het nieuwe huis zouden wonen (wat even geduurd heeft…).
Bevestigen van de Forex aan de muur gaat eenvoudig met (meegeleverde!) zelfklevende strips van bijv. Tesa. Super handig, snel en bijkomend voordeel: je super strakke peperdure stucwerk wordt niet blijvend geruïneerd! Tevens was de levering en verpakking van de afdruk tip top in orde. Wat wel een puntje van aandacht is is de website, het was even zoeken voor je het juiste product kan vinden. De kleuren van de afdruk komen natuurlijk uit en passen zo goed bij de muur en het tapijt.

Josef, Renate & kids, harde werkers voor Sahara Sahel Foods en super lieve mensen, DANK dat we bij jullie te gast mochten zijn! Het heeft onze blik op de wereld verbreed en mooie herinneringen (en foto’s) opgeleverd!

Nieuwsgierig naar hun werk? Check dan ook even facebook.

Polder safari

Van ijsparkiet tot Grutto

19 maart 2019 Peter Karels Een reactie plaatsen

Het is de trouwe lezertjes vast opgevallen dat het weer best een tijd stil is geweest op ons weblogje. Nu hadden we reden genoeg om even radiostilte te nemen: intussen zijn we verhuist naar Nieuwland en hebben we geholpen om een bruiloft te organiseren van Arné en Gerrinda. Neem daar nog wat grote projecten bij op Peters werk en wat groeispurtjes van Jente en je planning zit vol.

Desondanks lukte het toch om zo af en toe even te onthaasten. Zomaar eventjes een rondje door de polder, ganzen loeren bij de Zouweboezem of een tripje naar de Veluwe. Ook in dit seizoen is er weer van alles te zien. Bovendien is het weer nogal onvoorspelbaar de laatste tijd. Terwijl we 1 februari nog in de sneeuw liepen te wandelen bij de Soester Duinen, liepen we twee weken laten met korte mouwen in ons T-shirt te wandelen in Elspeet. Inmiddels hebben we ook alweer dikke regenbuien, hooswinden en regenbogen gehad. Ja, ook voor de natuurverschijnsels zijn het mooie maanden. Zo fotografeerde we de supersneeuwmaan. De grootste volle maan van het jaar omdat de maan op dat moment slechts 356.761 kilometer van de aarde af stond.

Omdat we nu in Nieuwland zijn neergestreken is ook de vogellijst vernieuwd. We noteren onze waarnemingen nu in twee categorieën:

Categorie 1: In de tuin of in ons stukje sloot
Knobbelzwaan, waterhoen, huiszwaluw, heggemus, roodborst, winterkoninkje, spreeuw, merel, ekster, parkiet, kippen, koolmees, vink, turkse tortel, pimpelmees, meerkoet, grote zilverreiger, kauw, huismus, wilde eend, Indische loopeend

Categorie 2: In het weiland of overvliegend (mits waargenomen vanuit het bezoekerscentrum (ons huis) of de tuin)
buizerd, grutto, ooievaar, roek, kraai, grauwe gans, Canadese gans, torenvalk, kokmeeuw, scholekster, aalscholver, fuut, blauwe reiger, nijlgans, kievit, stadsduif, smient, bosuil

De parkiet is natuurlijk wel een speciale ‘eend’ in de bijt. Het had hard gesneeuwd die nacht. Peter was het pad in de achtertuin aan het vrijmaken toen hij een vreemd geluid hoorde. Wat bleek een parkiet van de buren was ontsnapt. Hij was al flink doorweekt, maar toen Peter hem wilde grijpen besloot hij zelfs de sloot in te springen. Dus snel met een net het arme beestje eruit geschept en binnen in een krat laten opdrogen. Na een uurtje kon hij al weer fluiten en ’s middags was hij weer de oude. Wordt aangevuld!

Tripjes

Witte kerst

29 december 2018 Peter Karels 2 reacties

Al het werken, klussen en ons nieuwe gezinnetje is best druk. Daarom was het hoog tijd om er weer eens tussenuit te knijpen. We huurden het ‘puntdakhuisje’ in Wigny. Een prachtig verblijf midden in de natuur. Voor Jente was dit de eerste keer buitenland. Er moest dus nog snel even een ID-kaart worden aangevraagd, wat de nodige bureaucratische rompslomp met zich meebracht.

Desondanks arriveerden we vrijdagavond in de Ardennen. De activiteiten van de bevers vielen direct op. Bij de aan ons aangrenzende huisjes waren diverse bomen omver geknaagd. Overal in het gebied hebben ze inmiddels burchten gemaakt en de oevers verbreed. Ondanks dat er maar liefst 900 bevers in de Ardennen zitten hebben we ze deze vakantie niet in levende lijve gezien.

Bij het wandelen genoten we van de vele paddenstoelen, mosjes en vogels. Af en toe zagen we een reetje rennen maar vaak was het niet meer dan een silou-hertje. De dagen zijn nu zo kort dat het laat licht wordt en weer snel donker is. Dus regelmatig was het ’s avonds dicht tegen elkaar aan kruipen op de bank voor het haardvuur. Ook niet erg!

Jente genoot met volle teugen. Soms werden de indrukken haar teveel en moest ze even eruit schreeuwen wat ze had gezien. Andere momenten zat ze lekker te mijmeren over vogels, bomen, bladeren en beekjes. Je hebt er nog wat fantasie voor nodig maar we snappen wat ze bedoelt. Onze kleine avonturier is zelfs mee wezen sterren kijken!

Maar vanaf zondag werd het pas echt spectaculair. De vorst trad in en zorgde ervoor dat alles onder een dikke laag ijs bedekt werd. De hele wereld was ineens wit. Het leverde prachtige winterse plaatjes op. Ach, de foto’s vertellen de rest.

Polder safari

Meteoren en kometen

14 december 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Vannacht was het de uitgelezen nacht om echt even naar buiten te stappen. Niet alleen was er sterrenregen verwacht, ook komeet 46P/Wirtanen zou zichtbaar zijn. Volgens sommige de helderste komeet in 20 jaar. Dat willen we uiteraard meemaken.

De voorspellingen waren goed, het zou een koude nacht worden met minimale bewolking. Dus dik aankleden met dikke trui, dikke sokken, oorwarmers en wanten. De opstelling om sterren te fotograferen bestaat inmiddels uit: laptop, usb-kabel, usb-verlengkabels, statief, verrekijker en camera. Voor je dan goed en wel buiten staat ben je wel even bezig. De ontsteltenis was dan ook groot als je eindelijk buiten bent, omhoog kijkt en je ziet alleen wat doffe sterren en een dik wolkendek! Wat een pech. Sta je daar om 23:30 uur met je hele set.

Gelukkig trok na een kwartiertje wachten het wolkendek open en verscheen de sterrenhemel. Al snel zie ik de eerste vallende sterren. De ‘sterren’ zijn geen echte sterren maar ruimtepuin wat door de aantrekkingskracht van onze aarde de dampkring binnen vliegt en daar door de hoge valsnelheid verbrand. De wolk ruimtepuin waardoor onze aarde ieder jaar rond half december doorheen vliegt heet heel mooi de Geminidenzwerm. Behalve wat korte vallende sterren waren er ook redelijk lange vallende sterren bij die je goed kan zien vallen. Prachtig! Fotograferen lukt nog niet echt maar dat komt vast nog wel een keer.

Dan de komeet: met de Night Sky app zoek ik hem op. Hij moet ergens tussen het sterrenbeeld Stier en het Zevengesternte staan. Zoals geadviseerd gebruik ik onze verrekijker. Hiermee heb je toch een iets ingezoomd beeld van de sterren en kun je net wat meer zien. Gelukkig staan er twee heldere sterren in zijn buurt. Vanaf die twee sterren volg ik de sterren omhoog en kom ik uit bij de komeet. De foto die de NOS.nl bij hun artikel over de komeet hebben geplaatst schept een iets wat onrealistisch beeld van wat je kan verwachten. Er is een dof vlekje waar te nemen. Ook fotograferen lukt met grote moeite. Bijzonder is het wel! Zeker als je weet dat je naar een soort vuurpijl kijkt die meer dan 12 miljoen kilometer bij je vandaan vliegt.

Na een tijdje buiten te hebben gezeten zoek ik onderkoeld mijn bed op. Het resultaat meer dan 20 vallende sterren en foto’s van de komeet. Wil je ook onderkoeld raken en de komeet zien, wees dan snel het kan nog tot maandag. Daarna wordt de maan te fel om hem goed te kunnen waarnemen. Kijk voor het vluchtschema even hier.

Zoek de komeet

Afbeelding 1 van 5

als werk als vakantie begint te voelen

Drukte in Drenthe

Galerij 22 november 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

En dan zit je opeens een weekje in Drenthe voor je werk bij TechniTeam. Drie huisartspraktijken die in één week over willen naar een nieuw systeem. Om niet elke dag op en neer te hoeven rijden hebben we een huisje gehuurd in Wapserveen. Een bekend plaatsje want hier kwam de kat (heel origineel Wapske genaamd) van familie van Krimpen vandaan.

Hoewel er flink gewerkt moest worden kon ik er toch een middagje op uit. Ik reed naar Oude Willem waar ik een route liep door het Drents-Friese Wold. Hoewel het er flink drassig was waren er weinig paddenstoelen. Mogelijk hebben deze nog steeds last van de droogte eerder dit jaar. De natuur was echter prachtig met mooie geel gekleurde lariksen, beuken en berken. De aanwezigheid van schaapskuddes maakte het echt Drents. Na een stuk gelopen te hebben merkte ik dat het wel erg snel donker werd. Op het pad voor me kon ik nog net de silhouetten van wat overstekende reeën zien. Uiteraard verdwaalde ik flink in het donker en met enige moeite kon ik de auto terug vinden. En dat terwijl het amper 18:00 uur was.
Op zich wel gezond, zo ook dit nu.nl artikel beschrijft.

Aan het einde van de week ben ik, voordat ik naar huis reed, nog even bij de hunebedden in Havelte geweest. Eerder die week was me opgevallen hoe goed zichtbaar de sterrenhemel was maar de hoeveelheid licht van de maan zorgde toch voor wat verminderd zicht. Wel kun je op de foto’s redelijk de verschillende sterrenbeelden zien. Een impressie:

Foto met een verhaal

Verbouwingsavontuur – De uitdagingen

20 november 2018 Annette Karels 2 reacties

Hoewel zeer wenselijk is het bijna ondenkbaar dat een verbouwing zonder problemen of verrassingen verloopt. Aanvankelijk maakten we een vliegende start maar bij het opbouwen kwamen we wat opmerkelijke dingen tegen:

De waterleiding naar de garage hangt zwevend in de kruipruimte over de breedte van het huis.
De TV-kabel komt buiten bovengronds door de muur de woonkamer binnen.
Van twee groepen waren in de groepenkast de blauwe draden gewisseld!?
Het oude bad ging door het trapgat snel naar buiten, maar voor het nieuwe bad moest het raam op de eerste verdieping eruit. Met dank aan de buren van nr. 1 voor de ladder.
Een losgeraakte aanhanger zorgde voor aanzienlijke autoschade.
De draagbalken van de houten zoldervloer zijn tégen het rookkanaal gemonteerd, evenals het dakbeschot. Verre van brandveilig naar de huidige normen.
Het rookkanaal bleek los te zitten.

Het laatste punt zorgde voor de nodige frustraties en verrassingen. Na het wegbreken van de schoorsteenmantel dachten we ‘even’ het rookkanaal van diameter 200 te versmallen naar diameter 150. Simpel toch? Dat doe je even.

Bij het beetpakken van de pijp geraakte het laagste compartiment los. Handig, die moest toch weg. Maarre, heurt dahso?

Een eerste verloopstuk bleek niet te passen, een tweede stuk kwam eraan te pas: van D200 naar D190 en van D190 naar D150. Vervolgens moet deze vastgemaakt worden. Ieder compartiment van het rookkanaal is aan de onder- en bovenzijde afgewerkt met een ring. Deze bovenste ring moest eraf gesloopt om het verloopstuk aan vast te maken en dan klemmen in het nog hangende stuk rookkanaal. Volg je het nog? Afijn, na 3 dagen proberen en 4x langsgaan bij de onvermoeibare en behulpzame mensen van Tromp en van Eck dachten we klaar te zijn. Denk je…

Op moment dat het laatste schroefje erin gedraaid zit op de eerste verdieping geraakt daar bij het plafond het rookkanaal los en kunnen we nog net op tijd voorkomen dat 2,5 meter aan rookkanaal een verdieping naar beneden stort. En we opnieuw zouden moeten beginnen. Pfieuw! Samengevat zijn ‘rookkanaal’ en aanverwante termen woorden geworden die we niet meer willen horen!

Verbouwingsweetjes

Een verbouwing regelen is een hoop gedoe, maar levert ook aardige statistieken op als je je administratie braaf bijhoud. Zo bezochten we afgelopen half jaar minimaal 71x de bouwmarkt, waarbij de Hornbach de grootste favoriet was. Zeker vijf keer kwam een flinke vrachtwagen materieel leveren voor de deur. Verf bestelden we online via verf.nu in minimaal 10 verschillende leveringen. In totaal betreft het meer dan 100 liter waarvan veruit het meeste (afneembare) muurverf en in 6 verschillende kleuren. Zoek je nog een restje blauw, rood, nog roder, groen of nog groener? Meld je dan even!

Verder reden zeker meer dan 10x naar het afvalbrengstation met een grote aanhanger om troep af te voeren. Voor het verkrijgen van strak sauswerk versleten we meer dan 375 meter aan Tesa (roze) afplaktape. Leidingen verleggen onder de vloer was alleen mogelijk door je door een gat in de muur te wurmen waar een 10L emmer niet rechtop doorheen kan. En bij een buitentemperatuur van 35 graden kun je je niet voorstellen dat je vloerverwarming ooit kunt gaan waarderen. Toch stond de aanleg ervan op de planning in hartje zomer.

Je komt ook allerlei onbekende of verrassende namen van materialen en gereedschappen tegen zoals fermacell, promasil, miofol, perilex, berenlul, uponor en seriedrukvlakdimmers. Niets bijzonders, gewoon een nieuwe wereld.

Altijd blijven lachen en volgens plan doorwerken, dan komt aan elke verbouwing vanzelf een keertje een einde. Om weer opnieuw te kunnen beginnen 🙂

[Diavoorstelling tonen]

Tripjes

Herfstkleuren op dankdag

Galerij 10 november 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Zoals jullie hebben kunnen lezen zijn we nog altijd druk aan het verbouwen. En ja verbouwen kost tijd, veel tijd! Hierdoor schiet het wandelen in de natuur er weleens bij in. Het was dan ook hoog tijd om afgelopen woensdag het bos weer eens te bezoeken. Behalve dat de bossen momenteel in prachtige herfstkleuren staan is het ook fijn om even je gedachten weer op orde te krijgen.

Deze week was een bijzondere week: zondag werd Jente gedoopt en woensdag was het dankdag. En en waar kun je beter zijn met dankdag dan in de natuur? We maakten een wandeling bij Pyramide Austerlitz. Hoewel de herten zich niet lieten zien waren er genoeg andere dingen te zien: paddenstoelen, vogels en bomen die van groen tot rood en geel kleurden. Jente mag op zulke uitstapjes in de draagdoek. Iets wat ze fantastisch vindt. Niet alleen kan ze goed rond speuren naar grof wild, ze zit ook nog eens lekker warm tegen pappa’s buik.

Hoewel ze nog maar amper groter is dan het blad van een Amerikaanse eik begint de inbostrinatie (niet mijn grap, maar bijzonder grappig) zijn vruchten af te werpen. Met grote ogen kijkt ze rond naar de bomen die met hun gigantische takken over onze hoofden staan uitgespreid. Volgend seizoen maar eens kijken hoe stil ze in de schuilhut is. Wordt vervolgd!

Foto met een verhaal

Verbouwingsavontuur – Aan de slag!

Afbeelding 27 september 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

De beuk erin! De verbouwing zijn we gestart met het slopen van alles wat we wilden veranderen. Het hele huis werd tot op casco kaal gemaakt: muren, vloeren, de ketel en toilet beneden bleven over. Op wat spreeuwennesten achter de dakplaten na kwamen we -bij het slopen- weinig rare dingen tegen. Na zes weken begon het opbouwen.

Als eerste pakten we de zolder aan. Tegen het dakbeschot brachten we isolatie aan en timmerden het af met stucplaten. Ook de plafonds op de begane grond en eerste verdieping werden vervangen voor stucplaten. Hierin verdwenen ruim 2000 schroeven: allen met schroeftol erin gedraaid. Op de twee bovenverdiepingen wordt met een oplegsysteem vloerverwarming gelegd en laminaat. De zolder is als eerste klaar!

In de keuken en woonkamer sloopten we de balken uit het plafond, maakten de deur naar de keuken dicht en verwijderden een stalraam. Hierna hakten we de dekvloer uit en legden vloerverwarming. Rudolf van Den Hartog Bouw smeerde het hele huis onder super strak stucwerk en wist een gladde cementdekvloer te leggen op de benedenverdieping en badkamer. Ineens heb je een heel ander huis!

Buurman Bert bracht zijn elektra kennis in praktijk en trok alle draden opnieuw, verplaatste en verveelvoudigde de stopcontacten. Daarnaast hadden we een perilex nodig en wensten een nieuwe stoppenkast. En fancy drukvlakschakelaars natuurlijk zodat niet de ene schakelaarknop omhoog staat en de ander naar beneden, maar allemaal gelijk.

Klinkt alsof je dit even doet in twee weken, maar in werkelijkheid deden we hier zes maanden over (incl. sloop). Alles in de avonduurtjes, vrije dagen en weekenden met veel hulp van familie en vrienden. Echt super!

Foto met een verhaal

En God schiep de mens

Afbeelding 10 september 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Wie de laatste tijd ’s nachts langs ons huisje fietst of loopt ziet regelmatig het licht branden. Niet omdat we op vakantie gaan, sterren zijn wezen kijken of vleermuisonderzoek gaan doen. Nee sinds vorige week maandag is er heel veel veranderd in ons huis. Een week voordat ze verwacht werd kwam Jente Karels ter wereld. Ons wonderlijke schepseltje kwam ter wereld met een ruige bos haar, een enorme partij stembanden en een prachtig gaaf gezichtje.

En dan staat even het leven op zijn kop. Voeden, zorgen, proberen te slapen en genieten. Van dichtbij zagen we hoe in een week een kindje zich ontwikkeld. Maar op vrijdag sloeg de schrik ons om het hart. Peters was op de bruiloft van Hendrik en Anne toen Annette met onze fantastische kraamhulp ontdekte dat er iets mis was met Jente. Er waren rode plekken onder haar armen gekomen. En dan gaat alles even heel snel: verloskundige bellen, halsoverkop naar het ziekenhuis en onderzoeken. We kampeerde met zijn drieën in het ziekenhuis. Een bacteriële infectie bleek. Een klein minuscuul organisme had ons kleine kaboutertje ziek gemaakt. Gelukkig sloegen de medicijnen aan en ging het snel beter. Zondagochtend mochten we weer naar huis.

En nu? nu genieten we weer met volle teugen van onze glimlachende nieuwe columnist voor dit blog. Overigens vanmiddag bij onze eerste wandeling meteen een ijsvogel gezien. Dus die natuurbeleving komt wel goed!

[Diavoorstelling tonen]

Foto met een verhaal

Verbouwingsavontuur – Voorbereidingen

Afbeelding 31 augustus 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Vorig jaar namen wij de gok en kochten een huis. Kant en klaar was ons ‘droomhuis’ niet te vinden. Ondanks de (terechte) waarschuwingen van onze aankoopmakelaar Rob Mutters (“bezint eer ge begint!”) stapten we in een groot verbouwingsavontuur. In een aantal blogs laten we iets zien van hoe we dat hebben aangepakt. En het leukste: hoe het geworden is/wordt.

De voorbereidingen starten meestal met een enorme wensenlijst. En een budget. Door deze met elkaar te matchen wordt het budget en/of wensenlijst aangepast naar wat er mogelijk blijkt te zijn. Als uitgangspunt lieten wij onze wilde dromen en plannen uittekenen door Ria grafisch ontwerp in een interieurontwerp, voornamelijk voor de beneden verdieping. Hierdoor kregen onze ideeën meer vorm. Met een kleurenschema, indelingsontwerp en sfeerbeelden bereidden we de verbouwing voor. Het gewenste eindbeeld stond op papier, nu de technische uitvoering nog.

De uitvoering bereidden we voor door -per ruimte- een lijst te maken van alle nodige acties. Hieraan kun je een fasering, prioritering en budget hangen. Super saai om te doen maar zodra je gestart bent met verbouwen ben je blij dat je het hebt gedaan! Als je het groots aanpakt zal je merken dat je aan het eind van je salaris nog een stuk maand over houd. Geld komt met druppels binnen en gaat er met emmers uit. Uiteraard krijg je er wat voor: pallets met bouwmateriaal die je veel werk bezorgen.

Voordat we startten hebben we het huis vastgelegd zoals het was: gebouwd en ingericht in 1985 en daarna nooit meer iets verandert. Geniet even mee!

[Diavoorstelling tonen]

Moestuinieren

Vledermuizen

Afbeelding 21 augustus 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Door de droogte waar we mee te maken hebben gehad zijn veel vleermuizen in de problemen gekomen. Hun schuilplaats kan te warm worden door de vele langdurige zonuren waardoor ze genoodzaakt zijn overdag een andere schuilplaats of drinken te zoeken. Iets wat overigens ook bij nestkasten kan optreden.

Zo kregen wij ook een bezoekertje een tijdje geleden. Een jonge gewone dwergvleermuis hing opeens in een boom in de tuin. In het Latijn heeft hij een veel leukere naam: Pipistrelllus pipistrellus. Ondanks goede zorg heeft Fipi het helaas niet gered.

Rond ons huis vliegen heel wat vleermuizen. Bij de buren ligt een gigantische hoeveelheid poepjes in het raamkozijn wat hun schuilplaats verraad. Ook een basale vleermuizenkast die we drie jaar terug hebben opgehangen is nu bewoont. Zelfs in Nieuwland op onze nieuwe stek hebben we al een slaapplaats ontdekt. Kom je daar ’s avonds in de tuin dan moet je bukken voor de jagende vleermuizen.

Vleermuizen hebben maar weinig ruimte nodig. Kleine holtes in een niet-gevoegde muur kan al voldoende zijn om als schuilplaats te worden gebruikt. Let op zwarte tic-tacs eronder of in de voeg en je weet waar ze zich ophouden. De poepjes zijn trouwens verrassend interessant. Lineke Begeman doet momenteel onderzoek voor het Erasmus MC naar de overdraagbaarheid van ziektes van vleermuizen op mensen. Zij is hard opzoek naar poepjes. Voor meer informatie over dit onderwerp klik hier even: zoogdiervereniging.nl/zoonosen

Helaas hebben de foto’s bij dit artikel die de kwaliteit die jullie gewend zijn maar het blijkt met een smartphone makkelijker te zijn om in nauwe holtes te fotograferen dan met een spiegelreflexcamera.

[Diavoorstelling tonen]

als werk als vakantie begint te voelen

Zonnig Zilt Zeeland

Galerij 2 augustus 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Nu ik voor mijn werk vaak naar Zeeland ga, heb ik soms de kans om na een warme werkdag even af te koelen in het water. Ik neem dan even een frisse duik in het Veerse meer of de Grevelingen. Heerlijk genieten want onderwater is er van alles te zien: anemonen, kwallen, grondels, af en toe een paling, stekelbaarjes, sponsen, krabben en ga zo maar door. Het blijft iedere keer weer verbazen hoe kleurrijk de Nederlandse onderwaterwereld is. We kwamen zelfs een strandkrab tegen met een kleurafwijking waardoor deze helemaal blauw is. Uiteraard moet je geluk hebben bij het snorkelen, hoewel de temperaturen de laatste weken iedere keer extreem hoog zijn kan het soms wat tegen zitten qua zonneschijn en helderheid van het water. Toch is het over het algemeen ieder keer weer top.

Zoek je een mooie stek om te snorkelen, neem dan contact met ons op. We willen best wel wat snorkel-hotspots delen.

[Diavoorstelling tonen]

Tripjes

Pauze

Afbeelding 9 juni 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Nu het stucwerk lekker aan het drogen is zijn wij verplicht even rust te nemen. De verbouwing is in volle gang en inmiddels is vloerverwarming ingestort en de keuken gestuct. Nog even en er pronkt een nieuwe keuken in ons stulpje. Uiteraard is er weer een nieuwe landing bouwmateriaal nodig. En raad eens waar die spullen staan? Jawel! In Mormont (Erezee), in de Ardennen.
Een goed excuus om dus even een ritje die kant op te maken. Als je er toch bent kun je net zo goed even wandelen en van de natuur genieten.

Op vrijdag komen we laat aan. Aangezien de Kodiaq een tendermaster aan zijn staart heeft hangen gaat het niet harder als 90km/h. Annette mag het hele eind rijden want hoewel zwanger is ze in het bezit van een aanhanger-rijbewijs. Onderweg zien we tot 3 keer toe een ree en twee edelherten. Een goed begin van dit weekendje. Aangekomen laden we snel uit en ik spurt naar het dassenveldje. De vorige keer handen we hier een geweldige ontmoeting met Dirk Das, wie weet of dat nog een keer lukt! Een ree rent blaffend het veld af. Snel zet ik de camera in positie en maak het me comfortabel. Ik lig languit op een paadje wat recht naar het dassenhol loopt. Mijn lens gericht op de ingang van de burcht. Links van me is de berghelling rechts van mij het veldje. De tijd verstrijkt, het blijft rustig. Af en toe hoor ik wat maar het kan zijn dat ik me dingen ga inbeelden. Als het al tegen de schemer loopt wil ik even gaan verzitten. Ik richt me op en hoor een gigantisch kabaal op een twee meter links van me. In de berghelling is ook een burcht-uitgang. Een jonge das heeft blijkbaar besloten vandaag via de zijdeur naar buiten te gaan. Geschrokken van mij duikt hij direct weg. Ik zit muisstil en beweeg geen spier. Een kleine minuut later zie ik opeens een wit-zwart kopje boven het gat uitsteken. Ik kijk in de kraaloogjes van een das. Hoewel op zijn hoede zit hij duidelijk op zijn gemak rond te kijken. Hij snuift eens goed de avondlucht op. Daar lig je dan, op 2 meter afstand van een jonge das zonder haast met een camera voor je met een telelens van 300 millimeter erop. Onmogelijk om een foto te maken, maar wat een beleving. Het duurt niet lang of de jonge das trekt zich weer terug.

Dag twee maak ik een prachtige wandeling door de mist. Af en toe ziet ik een hert wegrennen of hoor ik iets. Ik besluip een hinde die niets vermoedend gras staat te knagen. Later op dag wordt het warm. We pakken de auto in en genieten van de natuur rond het huis: vleermuizen in de spouwmuur, behangersbijen die hun nest maken in het muurtje van het terras, een wolfspin die met haar eikapsel loopt te slepen, vuursalamanders, beversporen, een grote weerschijnvlinder die langs vliegt en Welriekende nachtorchis bij de buren.

[Diavoorstelling tonen]

Polder safari

De zingers van de Zouwe

Galerij 1 mei 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Als je van vogelgeluid happy wordt is het nu wel de mooiste tijd om er ’s ochtends vroeg uit te gaan en de natuur in te trekken. Een paar weken terug was ik in natuurgebied De Zouweboezem. Dit gebied bestaat uit rietlanden, grienden en de rivier de Oude Zederik die er doorheen stroomt. Het gebied is fantastisch om vogels te spotten. Zeker als je vroeg in de ochtend bent is het een gefluit en gekwaak van jewelste. Of zoals het in het Hooglied staat: “De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de stem van de tortelduif wordt gehoord in ons land.”

Na eerst even bij de broedende kiekendieven te hebben gekeken ga ik via het plaatsje Sluis naar beneden, de dijk af. Er is daar een fietspad met aangrenzend veel riet. Al snel zie ik rietgorzen en tjiftjafs. Ook de rietzangers laten zich vandaag erg goed zien. Bovenin een rietstengel zittend schreeuwen ze hun keel schor met een repertoire waar een doorsnee orkest nog wat van kan leren. Na een stukje gelopen te hebben hoor ik een snor (niet te verwarren met gelijknamige lichaamsbeharing). Na een tijd wachten komt hij eindelijk te voorschijn. Hoewel zijn verenkleed niet heel bijzonder is, is zijn roep dat des te meer. Je kunt die hier beluisteren.

Als ik bij het plankenpand sta, zie ik opeens een blauwborst in mijn ooghoeken. Deze prachtig gekleurde vogel broed in ons land van maart tot juli. Buiten deze maanden overwinteren de blauwborsten in Spanje, Portugal en West-Afrika. Heel even laat hij zijn oranje staartveren waaieren maar het vogeltje is sneller dan ik kan fotograferen. Toch een prachtige ervaring. Als ik om 11:00 uur weer terug loop naar de auto is het inmiddels druk geworden op het fietspad. Andere vogelaars zijn gekomen om ook van dit prachtige natuurgebied te genieten. Ik ga snel naar Nieuwland, daar wacht de verbouwing.

[Diavoorstelling tonen]

Tripjes

Koningsdas

Galerij 30 april 2018 Peter Karels 2 reacties

Jawel, terwijl heel het Nederlandse volk de verjaardag van onze koning vierde piepten wij er tussenuit. Naar het zuiden, naar onze afvallige provincie: België. Mormont (Érezée), om precies te zijn. Hoewel daar geen rood-wit-blauwe vlaggen wapperden, vlogen ook daar de oranjetipjes om je oren. De lente is nu op volle toeren en dat kun je in de natuur goed zien. Maarts viooltje, slanke sleutelbloem, dotters, pinksterbloemen, alles groeit en bloeit. Het was dan ook weer volop genieten in de vorstelijke wouden van de Ardennen. We zagen edelherten, parende tauvlinders, boomleeuwerik, zonnende mieren, vuursalamanders, reeën, een vos (de meeste dieren waren in het oranje-bruin gestoken), maar de kroon op dit weekend was wel onze ontmoeting met Dirk Das.

We wisten al dat Dirk Das zijn intrek heeft genomen op een weilandje in de buurt. De vele holen en zandhopen verraden zijn aanwezigheid. De eerste avond en daarop volgende ochtend probeerden we vanuit een schuilhut hem te zien. Helaas zonder succes en dat terwijl de nachtcamera het bewijs leverde dat Dirk om half 9 een luchtje was komen scheppen! De tweede avond pakten we het anders aan. Op zeven meter van het burcht verwijderd positioneerden we ons in het struikgewas. De minuten vervlogen waarin we langzaam het gevoel in onze benen kwijt raakten. Na een uur roerloos te hebben gezeten vervloog de hoop. Had Dirk besloten vandaag de achterdeur te gebruiken? Het werd inmiddels ook al schemerig en de condities om een foto te maken werden slechter en slechter. Maar toen we bijna wilden weggaan is hij daar opeens: Dirk! Zijn kop boven het hol uit stekend neemt hij de omgeving eens goed in zich op. Zijn neus gaat omhoog om even alle aroma’s van de omgeving op te snuiven. Binnen enkele seconden heeft hij zijn hoofd al weer in het hol getrokken. Hij vertrouwd het zaakje niet helemaal. Na een halve minuut doet hij nog een poging. Nu komt hij even de burcht in zijn geheel uit om zijn ogen (hoewel ze niet al te best zijn) even aan het licht te laten wennen. Hij draait zich eens rond maar voelt: iets is hier niet pluis. Hij gaat weer snel naar binnen. Zijn vrouw en kinderen naar binnen dirigerend. Ze moeten nog maar even een half uurtje binnen spelen. De wildcamera laat prachtig zien hoe ze even later met hun vieren buiten de burcht komen. De kinderen dollend en spelend terwijl de ouders zich even een goede poets- en krabbeurt geven. Afijn, de beelden spreken voor zich.

En met zo’n ontmoeting is ons weekend met vlag en wimpel geslaagd!

[Diavoorstelling tonen]

Tripjes

Zwijnen in de spotlight

Galerij 25 april 2018 Peter Karels 4 reacties

De verbouwing van ons stulpje gaat goed door alle hulp die we krijgen. Na drie weken bouwvakken is het echter de hoogste tijd om eens lekker te ontspannen. Voor ons betekend dat kilometers struinen door de natuur. Dit keer gingen Henk en ik wandelen in Elspeet. Een prachtig stukje Veluwe waar we inmiddels elk pad wel kennen. De auto-thermometer geeft maar liefst 31 graden Celsius aan als we uitstappen bij Mennorode. Al snel zien we reeën. Ook opvallend veel insecten: groentjes, dagpauwogen, bont zandoogjes en groene zandloopkevers. Even later zien we een zwijn door de begroeiing banjeren. Hij blijkt niet alleen te zijn, maar liefst 80 zwijnen zien we deze avond!

Het mooiste moment volgt even later. We zitten bij een weitje te posten. Aan het eind van het veld lopen wat zwijnen te wroeten. Opeens een geritsel achter ons. Bertus Big stapt vol zelfvertrouwen door het struikgewas. Vanavond zal hij ze eens laten zien wie het stoerste zwijn van het bos is! Zonder blikken of blozen stapt hij het weitje op. Hij bedenkt zich echter en besluit eerst nog even lekker wat teken van zijn rug te schuren bij die boom vlakbij. Pas als hij op luttele meters van de boom is verwijderd waar wij verrast zitten toe te kijken ruikt hij onraad. Hoort hij daar de sluiter klikken van een Canon-EOS-60-D-met-300-millimeter-lens-en-teleconverter!?! Even staat hij verschrikt, als aan de grond genageld. Dan rent hij gillend met staart omhoog terug het bos in. Dan maar even wat minder stoer.

Zaterdag ben ik nog maar een keer geweest, nu met Annette. Uiteraard moesten we even langs het VVV in Elspeet om zo’n lief zwijntje in knuffelvorm te kopen voor op de babykamer. Want zeg nu zelf, ze mogen woest zijn maar zien ze er niet gigantisch knuffelbaar uit?

[Diavoorstelling tonen]

Polder safari

Hitsige heikikkers en andere kwakers

Galerij 12 april 2018 Annette Karels Een reactie plaatsen

De eerste week van april is het op veel plekken zover: de temperatuur stijgt iets waardoor kikkers en padden op slag verliefd worden. Dit is niet alleen te zien aan de grote hoeveelheid platgereden exemplaren op het asfalt of dubbeldekkers in de sloot. De heikikkers verraden hun verliefdheid doordat ze van kleur veranderen: van bruin naar lichtblauw! Een bijzonder verschijnsel.

De heikikker is een algemeen voorkomende, niet bedreigde kikkersoort die Europese bescherming geniet. Desondanks zijn ze veel minder bekend dan hun luidruchtige groene of bruine kikkerneefjes/-nichtjes. Twee jaar geleden hadden wij al geruchten gehoord dat de heikikker in de polder achter ons huis moest voorkomen. Een zoektocht vorig jaar leverde wat verdachte geluiden op, maar een waarneming kwam er niet. Tot afgelopen zondagmiddag tijdens een korte wandeling in het lente zonnetje.

Langs het druk bereden fietspad hoorden we het bekende geblob (als een fles die je onder water duwt) van de heikikker. Na wat speuren zagen we de blauwe jongens in de sloot en op de oevers zitten. Zodra je te dichtbij komt zijn ze meteen vertrokken. Wist je dat alleen de mannetjes heikikkers verkleuren in de paartijd? En als je goed oplet zie je binnen enkele honderden meters aan beide kanten van het pad meer dan 30 heikikkers zitten. Hoe hebben we die al die jaren over het hoofd kunnen zien!?
Natuurlijk is er op een zonnige middag in april nog meer te beleven in de polder. Ook de bruine- en groene kikkers blijken al flink wat kikkerdril gelegd te hebben. De ringslangen liggen weer op te warmen in het zonnetje. Zo zie je maar dat de ogenschijnlijk eentonige vlakke polder vol verrassingen zit!

[Diavoorstelling tonen]

Polder safari

Beunhazen en stille uilen

5 april 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Momenteel zijn we hard aan het knutselen aan ons nieuwe stulpje in Nieuwland. Er moet veel gebroken, gesloopt, geschilderd, gestuct, geïsoleerd, etc. worden. Kortom we zijn flink aan het beun-hazen. Over hazen gesproken, de rammeltijd (paartijd) is momenteel op zijn hoogtepunt. Grote kans dat als je het weiland inloopt je een dolle haas ziet rennen. Soms verzamelen ze zich in kleine groepje om dan als een malle achter elkaar aan te rennen. De rammen vechten er goed op los en vergeten dan vaak alles om hen heen. Vanuit onze hut bij familie de Bruin kan je het goed zien. Echt genieten om na een dag ploeteren tot rust te komen in de hut.

Hoewel de grutto’s zich nu ophouden in de weilanden komt er toch regelmatig wat leuks langs. En als het niet bij de hut is dan wel ergens in het dorp. Je hoeft niet ver te gaan om van de natuur te genieten. Zo kregen wij op stille zaterdag een tip van iemand dat er op het Hoogeind een ransuil in de boom zat. Hij zat heerlijk te dutten en we konden op ons gemak foto’s schieten. Dezelfde dag zagen we ook bij restaurant Onder de Pannen een steenuil. Deze lijkt daar te broeden want sindsdien zien we hem regelmatig.

[Diavoorstelling tonen]

Foto met een verhaal

Verrassing!

Afbeelding 29 maart 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Jawel, dankbaar en blij kunnen we aankondigen: er is een kleine fotografe onderweg! In september verwachten wij een baby!

Polder safari

Piepers in de polder

Galerij 16 maart 2018 Peter Karels Een reactie plaatsen

Het is maart en dat betekent dat ook de grutto’s weer terug in ons land zijn. Het onmiskenbare gepiep ‘gruttooo, gruttooo, utto-utto-utto’ wordt weer gehoord. Na zo’n 5000 kilometer vliegen komen ze vanuit Senegal en Guinee-Bissau terug naar de voor hun vaste stekjes in onze weilanden. Uitgeput storten ze zich hier op de regenwormen en andere insecten. Al een paar jaar probeer ik foto’s te maken van deze prachtige vogels maar erg lukken wilde dat tot nog toe niet.

Tot ik vorige week een zondagmiddag wandeling in onze ‘achtertuin’ maakte. Wat een verrassing! Op het land van familie de Bruin was een pompinstallatie neergezet om het weiland blank te zetten. Hierdoor wordt een weiland omgetoverd in een plas-dras weiland. De plas-dras is erg belangrijk voor onze gasten uit Afrika! In de natte weilanden kunnen ze gemakkelijk met hun snavel in de modder porren. Zo kunnen ze hun afgetrainde buikje weer snel vullen met overheerlijke sappige regenwormen. De plas zat dan ook meteen vol met bezoekers: wintertaling, smienten, ganzen, wilde eenden en zowaar grutto’s en tureluurs!

Onze Aquila schuiltent komt nu heel goed van pas! Helaas is het nog niet zo lang licht, maar als het even kan zit ik in de tent aan de rand van de plas. Heerlijk om het ’s ochtends licht te zien worden met uitzicht over een blinkende spiegel waar af en toe wat doorheen hupt. Bijvoorbeeld een grutto vrouwtje met ringen aan haar poten. Deze is geringd door Astrid een paar weilanden verderop. Zelfs twee baltsende grutto’s kwamen even poseren. Op het toppunt zaten er maar liefst 22 grutto’s!