Tien jaar terug had ik nog geen mooie 300mm lens. Mijn glas beperkte zich toen tot een 200 mm kit lensje. (die jij nu hebt, Klaas-Jan) Geluk had ik wel die ene dag. Het is midden op de dag als ik in de zinderende hitte een een klein stukje heide oploop in Elspeet. Voor de ingewijde, het stukje heide vlakbij snackbar het tentje. Vlakbij zie ik vier indrukwekkende geweidragers. Allemaal nog prachtig in het bastgewei. Een 8-ender, 2 10-enders en zelfs een 14-ender, Zodra ze me in de gaten hebben zetten ze het op een lopen. Het hart klopt in mijn keel als ik beduusd mijn foto’s terug kijk. Meer informatie over deze prachtige dieren: hetedelhert.nl
Verblindende engerd
De hazelworm (Anguis fragilis) tref je vaak aan op zandpaden en asfaltwegen waar de zon opstaat. Op de warme ondergrond liggen ze relaxed te zonnen. Helaas met veel verkeersslachtoffers tot gevolg.
Dit beestje is overigens geen slang, hoewel hij daar veel van weg heeft. Het is een hagedis. De typische kenmerken van de slang zoals een gespleten tong ontbreken. Ook kan hij net als de hagedis zijn staart laten vallen bij dreiging.
Als je ooit een hazelworm wilt zien weet ik een uitstekende plek. Vlakbij Hammer, net over de Duitse grens. Sowieso een prachtige plek om een keer langs te gaan. Annette en ik kamperen vaak in het voorjaar bij Camp-Hammer, een prachtige camping midden in de Eifel. In het Duits heet hij trouwens “Blindschleiche”, iets wat verblindende engerd zou betekenen door zijn glanzende uiterlijk.
Loeren in het bos
’s Avonds gaan we het bos in om wild te spotten. Vanmiddag zijn we langs een wildkansel gelopen midden in het bos. We hebben goede hoop dat daar wat langs komt. Helaas is het bouwwerk niet sterk genoeg om twee personen te houden. Gelukkig hebben we ook een één-persoons schuiltent bij ons. Peter heeft deze vlak voor de vakantie op de kop weten te tikken. Daar zitten we dan. Annette in de wildkansel achter mij en ik in de schuiltent.
Notitie voor de volgende keer: een krukje meenemen! Na een half uur geknield te hebben gezeten switch ik toch maar naar kleermakerszit. Respect voor monniken die geknield mediteren. Die boomwortels onder de tent helpen ook niet bepaald. Maar dan loopt er opeens een edelhert voorbij! Gelukkig lukt het me om via het onderste kijkgat een foto te schieten. Ik probeer mijn camera op het statief voor het bovenste kijkgat te monteren. Zo’n schuiltent valt niet op, maar zo’n vierkante bewegende struik is toch wat te veel van het goede. Het hert sprint er vandoor terug het bos in.
De temperatuur in de tent begint inmiddels te stijgen. Naast de inspanning zorgt de natte bosbodem voor een hoge luchtvochtigheid. Het niet ademende polyester van de schuiltent zorgt voor een saunagevoel. Op de buitenkant landen de eerste dorstige muggen. Ik hoop dat ze de weg naar binnen niet ontdekken.
In de verte horen we raven. Dit kan beteken dat er een wolf in aantocht is! Raven volgen wolven vaak zodat ze een ‘graantje’ mee kunnen pikken als de wolf een prooi verschalkt. Met de pen van het logboek kan ik zo nu en dan de flap van de tentopening opzij schuiven om te controleren of er nog wild langs komt. Tot twee keer toe horen we vlakbij herten blaffen. Helaas blijft het daarbij. Als het te donker is om nog verder logboek te schrijven breken we op. Om 21:30 uur lopen we terug naar de auto. Onderweg naar de auto overrompelen we enkele herten die op enkele meters van ons vandaan het bos in stieren. Het is al te donker om ze nog te kunnen zien.
falderalderiere waterralderare
“Wat zou het gaaf zijn als we nu een roerdomp zien.” Hoor ik Maarten naast me verzuchten. “Wel jammer voor Annette die al vooruit gelopen is”, vervolgt hij.
We zien er niet uit, van onze kruin tot onze schoenen zit de modder. We hebben er een prachtige tocht opzitten door de uiterwaarden van Everdingen. En met veel succes, maar liefst vier waterrallen! Een pijlstaart, regenwulpen, watersnippen, buizerds, wintertalingen, slobeenden, aalscholvers, torenvalken, fazanten, reeën, zilverreigers en wat graspiepers. Kortom een topdag! We lopen naar de auto, nat van het languit achter je lens liggen in het natte riet, koud van het ijs wat her en der nog ligt. Het laatste stukje van het rondje gaat over de asfaltweg, terug naar de auto. Links van ons liggen de uiterwaarden, daarachter stroomt de Lek.
… “Misschien is het ook gewoon een kwestie van je ogen trainingen om ze te kunnen zien. Die roerdompen vallen echt niet op in het riet”, hoor ik mezelf zeggen. Halverwege de zin stop ik. Voor ons midden in een rietland staat een gouden standbeeld te midden van een zee van bruin. Terwijl ik mijn telelens voor mijn oog plaats zeg ik nog: “het zal toch niet?”
En ja hoor! Als kers op de taart staat midden in het riet de roerdomp!! En daar komt Annette met de auto aan! De roerdomp loopt rustig rond te banjeren en we kunnen hem uitstekend bekijken. Deze dag kan niet meer stuk!
Video:
Nachtbrakers
Laat je nooit misleiden door het woord ‘nacht’ in de naam van een dier. Deze viervleugelnachtzwaluw (Caprimulgus longipennis) kwamen we midden op de dag tegen in de woestijn.
We hadden ons voorafgaand aan onze reis goed ingelezen met onze Engelstalige reisgids over Niger. Toevallig vonden we bij de bronnen van de gids dat er een Nederlander had meegewerkt aan de sectie over vogels. Hij beheerde ook een database over de vogels die er voorkomen.
Na onze reis besloten we contact op te nemen met deze man. Wat wil het toeval? Hij woonde een paar huizen verder dan Hanna. Onze foto’s zijn nu onderdeel van de database: www.wabdab.org
Alpenanemoon
De Grote St. Bernhardpas verbindt het Zwitserse Val d’Entremont met het Italiaanse Valle d’Aosta. Ga je ooit die kant op, zorg dat je niet in de tunnel geraakt maar neem de slingerweg de berg over! Karel de Grote en Napoleon hebben deze pas te paard overgestoken. Een prachtige rit langs besneeuwde toppen, ijskoude watervalletjes en bergweides vol bloemen. Hier een foto van een alpenanemoon (Pulsatilla alpina). Onze Garmin autonavigatie vond de route overigens niet echt een succes. De hele toch heeft hij lopen kermen in zijn beste Italiaans dat we rechtsaf moesten slaan op Strada Statale del Gran San Bernardo. (een hele lange zin voor een navigatiesysteem)
Levendbarende hagedis
Dit zandhagedis vrouwtje (Zootoca vivipara) zat iedere dag te zonnen op een boomstam vlakbij ons vakantiehuisje in Wigny, Belgische Ardennen. Als je heel voorzichtig bewoog kon je steeds dichterbij haar komen met de camera. Met mijn Tamron 90 mm lens lukte het uiteindelijk om zo dichtbij te komen dat je zelfs de schubben op haar vingertjes ziet. Omdat de Tamron een vaste brandpunt afstand heeft betekend dit dat ik uiteindelijk ergens tussen de 5 a 10 cm moest geraken om dit plaatje te kunnen schieten.
Silurus glanis
In een waas zie ik een geel gevaarte langs mijn hoofd heen suizen. Een fractie van een seconde later klapt het blad van Annette’s peddel op het water. Vanaf dit moment gaat alles in slow-motion. Eerst een gigantische kolk. Dan een enorme plons, water wat overal heen spat, een gillende Annette en vervolgens een bijna kapseizende kano. Verbijsterd staar ik voor me uit, de onderwatercamera nog in mijn hand waarmee ik net een foto aan het maken was. Ik hoor mezelf stamelen: … ik zei toch dat ie niet dood was?
Terug 5 seconden in de tijd, meneer Meerval geniet rustig van zijn middagdutje na een ochtendje jagen. Hier in deze inham in het riet kan niets hem storen. Geen reigers, boten of andere meervallen die hem kunnen irriteren. Rustig doezelt hij in slaap deinend op de stroming van de rivier de Biebzra. Een vredig leventje, al zegt hij het zelf. Echter…. als hij bijna in dromenland is wordt hij ruw gestoord. Een gigantisch geel gevaarte komt met een enorm geweld boven kop op het wateroppervlak vallen. Totale paniek barst los in zijn hersenpan. Met dat gele geweld boven hem moet hij naar beneden maar daar ziet hij een mensenhand een raar apparaat voor hem houden. Dan maar in de aanval, recht vooruit! Voor volk en vaderland! Gelukkig! Hij weet zijn weg te vinden naar de diepte, weg bij deze onruststokers.
Even later kijk ik tijdens het peddelen de foto terug die ik met de onderwatercamera gemaakt heb. De vin op de foto is overduidelijk een meerval. De Europese meerval (Silurus glanis). Hij was springlevend. Ach het zal in de aard van de onderzoek(st)er zitten dat je alle dood-ogende dieren toch even moet controleren op polsslag. Maar stiekem had ik toch gelijk.
Culinaire uitspattingen: reisinspiratie
Tijdens onze reizen schrijven we een logboek waarin we verslag doen van onze avonturen. In een aantal blogposts selecteren we de leukste verhalen en avonturen met bijbehorende foto’s.
De feestdagen zijn een uitstekende gelegenheid om eens wat nieuwe recepten te proberen, geïnspireerd door reizen van het afgelopen jaar. Reizen biedt een gelegenheid om eens in een vreemde en nieuwe ‘keuken’ te kijken. In Polen gingen we eten bij Restauracja Pokusa in Białowieża (dorp). Het menu bestond uit koude roomsoep met gebakken aardappels of salade met eendenborst-filet (voorgerecht), hertengoulash met aardappelcake en haricotverts of eend in cider met rode bietjes en dumplings (hoofdgerecht). Als toetje kozen we een ijssorbet of een toetje met room, chocolade en suikerspin. Met een Oekraïens biertje (Peter) en een flesje cola (Annette) erbij smaakt het verrukkelijk.
In Belarus werden we onverwacht door onze gastheer, Sascha, in de watten gelegd. Hij had zich -in zijn vakantie!- uitgesloofd om ons de Nationale Belarussische gerechten te laten proeven. Bij aankomst had hij alvast avondeten voor ons gemaakt. In de oven staat aardappelschotel en gebraden eendenbouten. Wit-Russische gastvrijheid verklaren ze, we zijn verbaasd. In Nederland zal dit niet snel gebeuren als je een huisje huurt.
Op de dag van vertrek ontvingen we ’s ochtends een berichtje dat ze een verrassing voor ons hadden. Rond half elf een berichtje met het verzoek de oven aan te zetten!? Bij aankomst bleek waarom: we gingen eerst gezamenlijk uitgebreid dineren ’s ochtends om 11 uur. Aardappels en vlees uit de oven met een pittige knoflooksaus. We hadden geen honger op de terugreis.
Misschien wel het meest bekende (Bela)Russische gerecht is: borsjtsj! De eerste dag vorst en sneeuw van dit jaar waren voldoende voor een culinaire uitspatting: home made Zurek en Borsjtsj! Zowaar smaakt het ook nog een beetje zoals in Polen en Belarus. Met dank aan het recept van Sascha en een ruime interpretatie van translate.google.
31 december
Om het jaar mooi af te sluiten zijn we vanochtend toen iedereen nog op bed lag opgestaan. Een mooie wandeling door de bossen van Elspeet gemaakt. Het bos hing vol mist en alles was stijf bevroren. De afgevallen bladeren leken wel bestrooid met kristalsuiker. Glibberend over het grindpad zijn we bij Mennorode gestart. Een voettocht van zeker 15 kilometer verder hebben we gezien: 3 hindes, wat goudhaantjes, matkopjes, kleine bonte specht, raaf, eekhoorn en een prachtig herfstbos. Helaas was het grote wild foetsie. Was het het vuurwerk? Het einde van de bronst of de mist? In ieder geval nog nooit zo weinig gezien. De mooie bos plaatjes maken het toch nog een beetje goed.
Daarom iedereen bij deze een goed jaarwisseling gewenst en alvast een mooi, gezegend, wild-rijk 2017 toegewenst!
De beambte in shock
Tijdens onze reizen schrijven we een logboek waarin we verslag doen van onze avonturen. In een aantal blogposts selecteren we de leukste verhalen en avonturen met bijbehorende foto’s.
Op maandag reizen we naar Belarus. We zien vooral op tegen de grenscontrole, de wildste verhalen gaan daarover de ronde. De grenscontrole bestaat uit een aantal formaliteiten. Nadat Polen is verlaten steken we een rivier over en komen op Belarussisch grondgebied. De laatste van de totaal vijf controles aan deze zijde is de bagage en autocontrole. Voor het gemak staan de tafels klaar rondom de post. We hopen niet dat ze ons hermetisch gevulde Skoda helemaal gaan uitladen…
We worden ‘geholpen’ door een vrouwelijke beambte in strak blauw uniform, lang haar en hoedje. Ze gebaart dat ze de auto wil controleren. Annette haalt de bovenste laag van weekendtassen en slaapzakken uit de kofferbak. De beambte inspecteert te tassen en steekt haar hoofd in de kofferbak. Tussen de bagage ontdekt ze een vuilniszak. Ze trekt met een hand de zak open om te kijken wat erin zit en deinst meteen achteruit. Wat hebben die gekke Hollanders nu bij zich?!Een tondelzwam uit het bos? Jakkes!
Annette zegt met een zo onschuldig mogelijke gezicht iets over ‘souvenir’ en ‘forest’. Niet dat dat zin heeft want een andere taal dan Russisch lijkt de beambte niet te spreken. Ze lijkt het goed te vinden want we mogen de auto met paddo en al weer inpakken. Zo, dat was een makkie!
Marcheren over de grote stille heide
Vandaag hebben we meegedaan aan de 80ste wandeling van
www.natuurhike.nl. Een leuk initiatief, wat regelmatig wandeling organiseert voor jongeren. Er was een gezellige grote groep wandelaars die deelnamen. Met een wandeling van 17 kilometer was het een mooie mars door de heide van de Posbank!
Leerbroekse zomergast en z’n matties
Altijd al de ooievaar van dichtbij willen zien? Of dat beest op de kerk zien zitten? In dit blog meer over deze vogel.
De ooievaar (Ciconia ciconia) is in sommige delen van Nederland algemeen, vooral rond het Liesveld. Halverwege de vorige eeuw zijn herintroductie projecten gestart in Europa omdat het slecht ging met deze gevederde witte vogel. Inmiddels lijkt het aanzienlijk beter te gaan.
In Polen zijn de ooievaars niet weg te denken uit het straatbeeld. Op iedere drie stroompalen is een nestvoorziening aangebracht. Bijna allemaal zijn ze dan ook in gebruik. In Wit-Rusland hebben ze wat minder luxe huisvesting tot hun beschikking. Desondanks weten de ooievaars op creatieve manier een nest te bouwen op stroompalen. Zwevend op drie stroomdraden en de punt van de paal worden jongen grootgebracht in het nest.
In Nederland zijn op verschillende plaatsen nestvoorzieningen aangebracht waar jaarlijks op gebroed wordt. Bekijk zelf de verschillen tussen Polen, Belarus en Nederland.
Lees meer over de NatGeo herintroductie projecten en foto’s op National Geographic.
Op JoeTroep hebben we een filmpje gezet van jonge ooievaars die oefenen met het bouwen van een nest bovenop onze kerk in Leerbroek:
Middeleeuws navigeren
Tijdens onze reizen schrijven we een logboek waarin we verslag doen van onze avonturen. In een aantal blogposts selecteren we de leukste verhalen en avonturen met bijbehorende foto’s.
Joepie! Vandaag komt de enveloppe van bol.com binnen met de autokaart van Wit-Rusland van Canadese makelij. Oeps, in het Engels! De plaatsnamen staan niet in het Cyrillische schrift wat daar op de verkeersborden zal staan. Een navigatie uitdaging! Het lukt Peter de kaart van Wit-Rusland op de outdoor-GPS te zetten. Zo reizen we opeens naar ‘Зубачи’ in plaats van Zubacy.
Zodra de Pools-Belarussische grens gepasseerd is gaat de Skoda navigatie op zwart, evenals de losse Garmin autonavigatie. Belarus valt officieel binnen Europa, maar volgens de navigatiesystemen niet. Bij het eerste tankstation over de grens kopen we een wegenkaartenboek van Belarus.
Helaas blijkt al snel onze nieuwe wegenkaart niet toereikend. De plaatsnamen staan op de verkeersborden in hoofdletters geschreven. Of is het een Belarussisch dialect? Zoals Zevenbergen tijdens carnaval ‘Zeuvenbultenlaand’ wordt genoemd? De plaatsnamen op onze nieuwe kaarten komen alsnog niet helemaal overeen. We volgen de windrichtingen, outdoor-GPS, kaart en een aanzienlijke dosis onderbuikgevoel.
Via ongebruikelijke wegen bereiken we alsnog onze vakantiebestemming.
Supermaan
Vannacht was het dan zover! De maan kwam nu het meest dichtbij de aarde in de afgelopen 100 jaar. ’s Avonds heb ik met de buurjongen staan kijken.
Eerlijk gezegd vond ik het effect meevallen maar wat opviel was dat het bijzonder licht was buiten. Prachtig om door een telelens te zien hoe snel de maan zich ten opzichten van de aarde verplaatst. Je ziet de maan bewegen! Ook fascinerend als je je bedenkt dat er gewoon mensen hebben gelopen op het oppervlak.
De maan, hij is altijd dichtbij maar o zo ver weg.
Herfstkleuren
Omdat de bomen nu zo fantastisch buiten staan te pronken in hun herfstkleuren konden we het niet laten om een nachtje richting de Eifel te trekken. Door een fotowedstrijd die Peter had gewonnen konden we goedkoop verblijven in Hotel Heerlen. De eerste dag hebben we door het Geuldal gewandeld. Uiteraard niet zonder even een bezoek te brengen aan de ijsboer die er fantastisch ijs verkoopt. Zelfs bij ijskoud weer kan Annette dit niet weerstaan.
De tweede dag zijn we naar Hammer, Simmerath gereden in de Duitse Eifel. Een prachtige locatie waar we al vaak heerlijk hebben gekampeerd. De kleuren waren zoals je op de foto’s kunt zien prachtig! Na een goede wandeling van een kilometer of 10 heerlijk voldaan terug getrokken naar het hoge noorden. Een aanrader!
Check ook de filmpjes die Annette met haar drone heeft gemaakt:
Picture Box
Na het testen van het fotoboekje van Saal-digital, enige tijd terug kreeg ik ook de gelegenheid om hun wand-decoraties te testen. Best lastig om een foto te selecteren die je in je woonkamer wilt hangen! Opeens moet je rekening houden met de kleur waarin je je muur hebt geschilderd, je inrichting, etc. etc. Tegelijk een geweldige kans om het oude olieverf schilderijtje van een berkenlaantje te vervangen met iets wat ons persoonlijk aanspreekt.
Opties
Binnen het assortiment heeft Saal veel keuze. Het was lastig om te bepalen wat ik wilde. Een acryl plaat leek me erg zwaar en metaal leek me ook niet het meest geschikte materiaal om te laten drukken. Hoewel ze op hun productpagina een goede materiaalbeschrijving hebben is het verschil tussen de picturebox en canvas me nog niet geheel duidelijk. Misschien dat ik juist wel daarom voor de picturbox ging. De beschrijving Hoogste kwaliteit door middel van onze UV-directprintmethode met 6-kleuren printtechniek inclusief lightkleuren (standaard 4 kleuren)! sprak me ook wel aan. Net als bij het fotoboekje is de bestelling kinderspel. Je download de software, kiest het product en upload een foto.
Afmetingen
Wat leuk aan het portfolio van Saal is, is dat ze veel grote afmetingen drukken. Mijn picture box kwam op 50×75 cm, maar ook 80×120 is mogelijk. Fotoposters leveren ze zelfs in 70×210! In de software is snel duidelijk welk stuk van je foto op de rand valt en daarom zal worden omgevouwen. Dit mis ik wel bij andere afdrukkers. De prijs voor de canvas: ~€50,-
Eindresultaat
Na enkele dagen werd ’s ochtends door de buren gebeld dat er een groot pakket voor ons bij hun was afgeleverd. Hoewel ik op het punt stond naar mijn werk te gaan toch maar even stiekem kijken. De afdruk zag er prachtig uit! Geen rare vlekken, of kleuren. De gekozen foto was dat betreft wel een goede uitdaging voor de drukker. Een contrastrijke foto met veel donkere punten. Echter zelf op de donkerste plekjes in de foto was het beeld intact gebleven. Perfect!
Het materiaal heeft veel weg van canvas maar heeft wat minder nerven denk ik. Licht en waterafstotend. Het materiaal zit goed strak in het frame gespannen.
Verhaal achter de foto
De foto hebben we recent genomen toen we op vakantie waren in Zubachi, Wit-Rusland. Er was net een regenbui overgekomen en liet een prachtig wolkendek met mammatocumulus wolken achter. Het vochtige zand van de doorgaande weg rook heerlijk fris. De zon die net weer door de wolken kwam zette de omgeving in een gouden gloed. Het boederijtje op de voorgrond was typerend voor de bebouwing in de plaats. Een houten huis met wanden van bielzen, asbest daken, een moestuin er naast, een stuk graanveld er tegenaan, wat fruitbomen, een houtstapel en rokende schoorsteen. Nu hij in de woonkamer hangt worden we elke keer weer even terug gebracht in de vakantiestemming. Even terug denken aan dat moment daar.
Of de foto in de woonkamer blijft hangen is niet zeker. Doordat onze kamer wat zwak verlicht is vind ik hem hier nog niet helemaal tot zijn recht komen. We zien wel.
Conclusie
Ook dit product durf ik iedereen aan te bevelen. Zoek je een mooi aandenken of ben je je huidige schilderijen zat dan is dit een prima uitkomst. De afdruk doet recht aan de foto. Wederom prima werk Saal-digital! Voor de enthousiaste fotografen onder jullie wil ik overigens nog een product aanstippen van Saal. Een A3 Fotoboek! Ik heb het product niet getest, maar op basis van de resultaten tot nog toe zie ik het wel zitten. Ik heb wel eens wat foto’s op A3 geprint en op de een of andere manier toont dat toch echt beter. Wie weet..
Snoeken, snoeken, snoek
Vanochtend een mooie duik gemaakt vlakbij huis. In de Viaanse plas wel te verstaan, pal naast de A2. Of zoals hij officieel heet, Recreatieplas de Put. De plas is langs de kanten erg ondiep maar maakt dan opeens een drop naar een meter of 6. Vanaf daar is het mogelijk nog verder af te dalen. De wanden bestaan uit gigantische kleiblokken die als rotsen prachtig gevormd zijn. De kruien van de kleiblokken zijn begroeit met velden waterplanten. Met een 20 graden Celcius was het heerlijk duiken. Het overpak heb ik daarom mooi in de auto gelaten.
Behalve heel veel baarzen, zwanenmossels, zebramossels zagen we ook mosdiertjes, 4 vette snoeken en 2 gigantische karpers (60cm?). Het fotograferen viel niet mee maar ik wilde jullie de shot toch niet onthouden.
Tijdens de duik vonden we ook een tand. Lijkt op een gefossiliseerde koeientand. Iemand een idee wat het kan zijn?
Nachtvlinderen in Zubachi, Belarus
Dit is mijn kans! Nachtvlinders spotten in Belarus! Die gedachte kwam al snel in me op toen we besloten dat Wit-Rusland onze bestemming van deze zomer zou worden. De reis telde ongeveer 4500 autokilometers en de opstelling is slechts enkele keren gebruikt.
Voor een goede ‘vangst’ moet je letten op een aantal factoren. De locatie en weersgesteldheid hebben grote invloed op het aantal vlinders dat op je laken afkomen. Het beste kies je een plaats uit waar openheid is en verschillende vegetatietypen. Bijvoorbeeld op de overgang van bos naar grasland. Hoewel je bijna het hele jaar wel nachtvlinders op het doek krijgt, zelfs bij nachtvorst, vang je toch meer als het wat warmer weer is. Beter is het niet te vochtig, heldere lucht en een donkere maan.
Ooit eens afgevraagd waarom nachtvlinders op een (felle) lamp afkomen? En wist je dat niet alle soorten op een lamp afkomen? Wespvlinders (Sesiidae) worden voor inventarisatie gelokt met feromonen. Nachtvlinders oriënteren zich met behulp van de maan of, als het meer bewolkt is, met sterren. Door de felle lamp raken zij gedesoriënteerd en belanden op het doek. Zo kun je zien wat er in de omgeving allemaal leeft. Ook waterkevers, hoornaars, sprinkhanen en spinnen kun je aantreffen op het doek. Om de meeste nachtvlinders te zien moet je even opblijven: tussen 0 en 2 uur ’s nachts zie je doorgaans het meest!
Waar veel natuurliefhebbers tegenop zien is het determineren van de kleine fladderaars. Als je er eenmaal aan begint wordt je vanzelf wijzer en gaat het gemakkelijker. Een aantal gidsen kunnen je er goed bij helpen:
– Nachtvlinders, De nieuwe veldgids voor Nederland en België (ISBN 9789021559223)
– Beknopte veldgids nachtvlinders, Alle soorten van Nederland en België (ISBN: 9789052107899)
– Colour Identification Guide to Moths of the British Isles (van Bernard Skinner)
In Wit-Rusland lokten wij nachtvlinders in ‘eigen’ tuin. Hoewel een hoosbui overtrok in de uren voorafgaand kwamen ruim 30 (macro)nachtvlindersoorten op het laken. De verwachting was hoger maar desondanks geen slechte vangst! Opvallend is dat veel soorten een iets andere tekening hebben dan dezelfde soort in Nederland. Dit maakt het determineren moeilijker. Ook bij dagvlinders zie je verschillen tussen dezelfde vlindersoort in Nederland of Italië. Het is altijd weer fascinerend en verwonderlijk hoe deze vaak donkere –voor veel mensen saaie- nachtvlinders verschillend zijn tot in de kleinste details.
Verder lezen?
www.geaflecht.nl/trekvlinders
zubachi.wix.com/belarus
De volgende soorten kwamen op doek in Zubachi, Belarus:
Fotoboek
Sinds kort ben ik in het bezit van een prachtig fotoboek van Saal-Digital. Deze copyshop bood me een gratis fotoboek met mijn foto’s aan als ik een review wilde schrijven over dit fotoboek.
Nou leek het me altijd al een leuke kans om mijn vlinderfoto’s op hardcopy te krijgen. Een prima kans dus. Over het algemeen is mijn ervaring met copyshops niet echt positief. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik foto’s terug krijg met strepen erdoor, rare randjes of fletse kleuren. Ik was benieuwd of Saal Digitaal me zou verassen.
Software
Met hun software heb ik een fotoboek over vlinders in Noord-Europa samengesteld. De foto’s waren hoge kwaliteit .raw en waren op mijn beeldscherm scherp. Binnen de software was het even zoeken hoe ik mijn fotoboek kon indelen en opmaken. De aangeboden clipart heb ik maar snel genegeerd. Geen parasolletjes of schelpjes in mijn boek! Als je er echter even de tijd voor neemt is de software vrij eenvoudig te gebruiken. Het is fijn dat je alles zelf kunt bepalen, je bent niet afhankelijk van vreemde rasters, jij bepaald wat er waar op de pagina komt te staan. Na het samenstellen ging het uploaden vrij vlot.
Afwerking
Qua opties heb ik voor een fotoboek met gestoffeerde kaft gekozen. Nu ik het in mijn handen heb voelt echt als een professioneel fotoboek. Een goede keuze! Verder heb ik gekozen voor glanspapier. Helaas levert dit snel vette vingers op op het papier. Dat wil je niet bij zo’n boek dus de volgende keer gaan we voor mat. De prijs voor mijn boek komt uit om zo’n 40 euro. Dat is wel wat aan de hoge kant. Uiteraard is het wel afhankelijk van waar je het mee vergelijkt. Bij Albelli of Hema heb je meer boek maar is de kwaliteit betreurenswaardig. Bij de dure fotovakcentrales heb je vast wel kwaliteit maar gezien de prijzen heb ik daar nog nooit besteld.
Levering en ondersteuning
Uiteraard kwam het boekje net binnen toen ik op vakantie in Polen zat. Maar ruim binnen de leveringstermijn. Mijn vragen over de levering werden snel per e-mail beantwoord. Dat betreft niets te klagen.
en dan het belangrijkste…
Kwaliteit
En die is gewoonweg top. De scherpte van je foto’s op je scherm is nagenoeg identiek aan de geprinte bladzijde in het boek. Geen detail gaat er verloren. Qua kwaliteit ben ik buitengewoon verrast. Ja, het is een dure uitgave als je zomaar iets wil afdrukken maar wil je een mooi boekje wat je echt aan iedereen wilt laten zien dan is Saal-Digital een uitstekende copyshop! Ben ik van plan hier vaker wat af te drukken? Ja! Heb ik postieve reacties op mijn boek ontvangen? Ja! Zou ik deze copyshop bij andere aanbevelen? Jazeker!