Tegenwoordig heb ik af en toe een pappa dag. Hoewel er altijd wat klusjes in huis te doen zijn besloot ik pas een dagje erop uit te trekken met Jente. Een dagje Elspeet werd het. We liepen bij Mennorode en bij Nico Bulder. Het rijden met kinderwagen en slepen met je cameraset valt niet mee maar wat genoten we beide. Heerlijk de boslucht en de groene omgeving! Jente sliep tijdens de autoritjes en tijdens het wandelen lag ze vrolijk lachend in de wagen. Uiteraard ga je bij zulke wandelingen er vanuit dat je niet teveel ziet. Toch zagen we een zwijn het pad oversteken en een mooi groepje hindes wat rustig stond te grazen. Jente hield op die momenten netjes haar mond, zoals ze dat van pappa en mamma geleerd heeft. #Trots!

Uiteraard smaakte zo’n dagje naar meer. Gisteren werkte ik een dagje in Nijkerk. Aangezien Nijkerk maar een half uurtje rijden verwijderd ligt van de Veluwe was een bezoekje eigenlijk onvermijdelijk. Onderweg kwam het water met bakken naar beneden. Gelukkig had ik mijn groene jas bij me. Aangekomen bij de parkeerplaats was het weer droog. Na een stuk te hebben gelopen zag ik de eerste zwijnen. Een moeder zeug met twee biggen. Al valt het tussen de hoge adelaarsvarens lastig te bepalen. Een stukje verder is het alweer raak. Twee volwassen zwijnen met vijf jongen. Hoe verder ik loop des te meer zwijnen ik zie. Het stikt ervan! En dat terwijl ik midden in wolvengebied loop. De uitwerpsels en een sporadische pootafdruk verraden zijn aanwezigheid. Misschien lust onze nieuwe vriend geen speklapjes, of misschien moet hij een beetje op zijn gewicht letten. Want met zoveel zwijnen zou je zomaar een welvaartsziekte kunnen oplopen.

Inmiddels begin ik ook te merken dat de jas een slechte keuze is. De zon schijnt krachtig en het vochtige bos zorgt voor een broeikasgevoel. Wordt je niet nat van de regen dan wel van het zweet. Ook mijn hoeveelheid drinkwater is weer eens niet toereikend. Ik loop desondanks verder het bos in. Bij een veldje zie ik een moederzwijn met vier jongen. Terwijl ik sta te posten achter een dikke eik zie ik opeens links van me in het bos een schim. Op enkele meters afstand passeert mij een dik zwijn. En daar blijft het niet bij een grote rotte volwassen zwijnen en een grote hoeveelheid biggen lopen het veld op. De oudste vertrouwt het echter niet helemaal en snel nemen ze de poten.

Al verder en verder dwaal ik door het bos. Veel, heel veel zwijnen zie ik. Tellen is niet te doen maar ik schat het toch op zo’n 60 zwijnen. Als het tegen de avond is loop ik nog een ander stuk bosgebied in. Hier loop ik een prachtige geweidrager tegen het lijf met fors gewei. Helaas houd hij zich goed verscholen tussen de takken. Statig loopt hij weg, dieper het bos in. Afgezien van de zwijnen zie ik de rest van de avond geen ander wild.

Als het bijna tegen zonsondergang loopt kom ik wat mensen tegen. Een gezin uit Dordrecht en een jongen uit Elspeet. Veel hebben ze nog niet gezien, een zwijn en een hert. We lopen gezamenlijk langs de heide terug richting de auto als opeens een hinde oversteekt. We blijven staan kijken en even later volgt de volgende en daarna nog één. We lopen dichterbij maar dan besluit het hert terug het bos in te rennen. Het blijkt echter dat er al een hele roedel hindes op de heide stond. Ze daveren het pad over terug de periferie in. We tellen er 10 à 15. Op de laatste honderd meter zien we nog een ree. Kortom een zeer succesvolle einde werkdag!