Nog een week en Annette haar verlof zit erop. We besloten daarom afgelopen maandag nog een dagje samen op pad te gaan. Oma paste op de meiden dus we konden vroeg vertrekken. We hadden als doel otters spotten in Overijssel. Een eerdere poging van Annette hiervoor was mislukt. Hoewel het flink waaide scheen de zon regelmatig en was het zacht. We keken uit over het water en tuurde en tuurde. Helaas was er op wat knobbelzwanen en een aalscholver niets te zien.
Na een wandeling door het nabij gelegen hoogveen gebied nogmaals een poging gedaan. Maar ook deze keer was er geen otter te bekennen. Gelukkig zwommen er wel twee nonnetjes en kwam er een grote zaagbek langs. Omdat het resultaat van deze dag toch een beetje tegenviel leek het ons leuk om proberen zeearenden te spotten in de Oostvaardersplassen. We liepen een wandeling naar vogelkijkhut de Schollevaar. Behalve een heerlijk zonnetje en mooie beverknaagsporen was ook hier niet veel te zien.
Tot we terug liepen richting de auto. Op afstand zagen we opeens drie grote vogels vliegen. Drie zeearenden! Eentje maakte zich los van de groep en kwam langzaam over ons heen gecirkeld. Deze dieren worden ook wel ‘vliegende deuren’ genoemd. Ze hebben een maximale spanwijdte van 2,5 meter! Kortom een hele uit de kluiten gewassen buizerd dus. Terwijl we verder liepen hoorde we ook nog even een waterral. Al met al een prima date dus!
Voor mijn werk moest ik vorige maand weken enkele keren naar Arnhem en omstreken. Vanaf Arnhem kun je snel doorsteken naar het bos. Bijvoorbeeld naar de Veluwezoom. Dit deed ik dan ook regelmatig. Het bos stond in prachtige herfstkleuren en het is deze dagen al vroeg donker. Je moet dan ook flink doorstappen om op tijd weer terug te zijn bij de auto. Het wild trekt zich ook wat meer terug in de bossen. Ze hebben tijd genoeg om pas met de schermer naar buiten te komen om te grazen op de open stukken. Het valt dan ook niet mee om foto’s te maken zonder veel ruis. De zwijnen trekken zich echter niets van de openingstijden aan. Ze zijn druk bezig zich vol te eten om hun vetreserves voor de winter aan te vullen.
Je moet bang zijn om een beetje nat te worden als je dit seizoen naar buiten gaat. Het is vaak druilerig weer. De mist levert echter wel mooie plaatjes op. Bovendien is het dan zo heerlijk stil. Het lijkt wel alsof het weinige geluid dan nog extra gedempt wordt. Met Jente achterop fietste we van Elspeet naar Vierhouten. Een mooie route dwars door het bos. We waren doorweekt en koud maar genoten met volle teugen!
Terwijl het buiten nog flink grauw, nat en guur is en de stormen over ons land razen is er genoeg te zien in de polder. Wanneer weer en werk het een beetje toelaten proberen we op pad te gaan. Met Jente wandelen rond Everdingen of reeën kijken bij de Bolgerijse kade.
Maar soms hoef je niet ver te gaan voor spectaculaire natuur. Zo kreeg ik enkele weken terug van Annette een appje: “Joekel van een beest!” en “Hier in de achtertuin!”. Nu is de achtertuin een ruim begrip aangezien die grenst aan de polder en we dit ook maar voor het gemak achtertuin zijn gaan noemen. Maar de foto’s die ze vervolgens doorstuurt tarten elke verbeelding: twee zeearenden zijn neergestreken in de polder. Hoewel het algemeen bekend is dat ze in de Biesbosch en Oostvaardersplassen gevestigd zijn hadden we nooit kunnen denken dit vanuit Karels Tuin waar te nemen!
Ongelooflijk maar waar en hoe vervelend als je dan op je werk bent! Hoewel je ver moet inzoomen op de foto’s is het bewijs overduidelijk. Een heuse primeur en daarom de foto’s doorgestuurd naar de plaatselijke krant het Kontakt.
Zo zie je maar, de natuur in de omgeving blijft verbazen en voor de echte wildernis kun je gewoon lekker warm voor de houtkachel blijven zitten!
Trouwens sperwer ook regelmatig op bezoek. Ze is inmiddels zo brutaal dat ze gewoon doorgaat mussen te vangen terwijl we al half buiten staan (met camera uiteraard).
