Voor mijn werk moest ik vorige maand weken enkele keren naar Arnhem en omstreken. Vanaf Arnhem kun je snel doorsteken naar het bos. Bijvoorbeeld naar de Veluwezoom. Dit deed ik dan ook regelmatig. Het bos stond in prachtige herfstkleuren en het is deze dagen al vroeg donker. Je moet dan ook flink doorstappen om op tijd weer terug te zijn bij de auto. Het wild trekt zich ook wat meer terug in de bossen. Ze hebben tijd genoeg om pas met de schermer naar buiten te komen om te grazen op de open stukken. Het valt dan ook niet mee om foto’s te maken zonder veel ruis. De zwijnen trekken zich echter niets van de openingstijden aan. Ze zijn druk bezig zich vol te eten om hun vetreserves voor de winter aan te vullen.
Je moet bang zijn om een beetje nat te worden als je dit seizoen naar buiten gaat. Het is vaak druilerig weer. De mist levert echter wel mooie plaatjes op. Bovendien is het dan zo heerlijk stil. Het lijkt wel alsof het weinige geluid dan nog extra gedempt wordt. Met Jente achterop fietste we van Elspeet naar Vierhouten. Een mooie route dwars door het bos. We waren doorweekt en koud maar genoten met volle teugen!
Voor mijn werk moest ik twee dagen in Rheden zijn. Een geweldige uitvalsbasis om in de vrije uurtjes even het bos in te gaan! Heerlijk om even na een dag werken een frisse neus te halen en de bosgeur op te snuiven, te luisteren naar de vogels en te speuren naar wild. Het was beklemmend warm maar dat hinderde niet. Nu de zomer is aangebroken zijn edelherten samengeklonterd tot grote zomerroedels. Veel kalfjes hebben nog hun witte stippenpatroon. Het leverde prachtige ontmoetingen op. Helaas alleen kaalwild, op een enkele geweidrager na. Desondanks was het echt genieten. Naast de edelherten zag ik roedels damherten, zwijnen, een eekhoorn, een kleine bonte specht, rupsen van Sint-Jacobsvlinder, en een gouden tor. Het toppunt was toen ik vlak voor zonsondergang richting de auto liep en er bijna een nachtzwaluw tegen me aan vloog. Er bleken er twee te vliegen. Ze bleven maar rondjes rond mij cirkelen en gingen af en toe op de grond zitten. Het was vrijwel onmogelijk om ze te fotograferen: handmatig scherpstellen in het donker met beweeglijke vogels. Meer dan bewijsfoto’s zijn het niet geworden maar wat een geweldig moment
