December, de maand om eens terug te kijken op het afgelopen jaar. Nu iedereen om de één of andere reden ballen in bomen aan het hangen is leek het mij tijd om eens stil te staan bij braak-ballen. Dit jaar is namelijk een fantastisch uilenjaar. Zo lukte het voor het eerst om een velduil vast te leggen en kwam ik ook de bosuil weer tegen in het Renkums beekdal. Als kers op de taart zitten momenteel maar liefst 30 ransuilen in Leerdam in een viertal bomen. Dat groepsgedrag waarbij ransuilen tegen de winter in grote groepen bij elkaar gaan zitten heet roesten. Het zorgt voor meer veiligheid. Een groep uilen heet overigens een parlement.
Alleen de steenuil zag ik dit jaar minder dan anders. Af en toe zie ik er eentje zitten op een bekend plekje in Leerbroek, maar ze blijven altijd flink op afstand. Helaas is een ander plekje waarbij de steenuilen zich regelmatig van dichtbij lieten benaderen opgeruimd. Er staat nu een dik huis terwijl ik die prachtige steenhopen stiekem mooier vindt. Ondanks alle fraaie ontmoetingen is er nog zat te wensen. Een kerkuil staat al jaren op mijn wensenlijstje. En om het lijstje van Nederlandse uilen dan toch compleet te maken heb ik ook nog de oehoe, sneeuwuil en ruigpootuil nodig.
Wist je trouwens dat je aan de kleur ogen kunt zien wanneer een uil actief is? Zo is een steenuil met gele ogen vaak in de schermer actief, is de ransuil met oranje ogen wat later op de avond actief maar de kerkuil met zwarte ogen alleen in holst van de nacht.
Wie regelmatig op waarnemingen.nl zit te F-5en zal vast wel gehoord hebben van de groep velduilen die kort geleden in Noordeloos was neergestreken. De groep bestond uit bijna 20 stuks hoorde we! Nu zijn we niet zo’n type vogelspotter die op elke nieuws-flash direct in de auto stappen om half Nederland door te kachellen voor een zeldzame wit gestippelde Hongaarse slavink of iets dergelijks. Maar zoveel uilen om de hoek, daar moeten we natuurlijk wel even gaan kijken. En dus, staan we met Arné op een gure zaterdagmiddag samen met de nodige hoeveelheid auto’s in de verte te turen bij de Tiendweg. We zien buizerds, kievieten, ganzen en kramsvogels maar de uilen laten zich niet zien. Wel twee groepen reeën. Maar liefst 30 stuks in totaal! Leuk maar daar kwamen we niet helemaal voor.
Pas als we Arné hebben afgedropt worden we echt verrast. Op de Kerkweg een paar honderd meter voor ons huis zien we in onze ooghoek een sperwer zitten. Hij zit ineengedoken in de struiken een Turkse tortel kaal te plukken. We keren meteen om en kunnen een paar foto’s maken. En dan, alsof hij heeft zitten wachten komt in een flits een buizerd langs. Hij laat zich vallen op de duif. De sperwer is totaal verrast en neemt het hazenpad. De buizerd vliegt een klein stukje met zijn buitgemaakte prooi maar als hij ons ziet laat hij de duif vallen en vliegt ook weg. Zo blijft een flink stuk Turkse lekkernij op het fietspad liggen. Hmmmmmm!
Pas enkele dagen later krijgen we de velduilen te zien. Op de foto zie je er twee met een beetje fantasie. Ze laten zich niet goed zien en daar moeten we het voorlopig mee doen. Van de fazant haan die af en toe onze moestuin bezoekt kunnen we betere foto’s maken. Of van de ijsvogel die Peter regelmatig ziet als hij in de pauze op zijn werk een rondje door Veenendaal loopt. Zo zie je maar, de mooiste natuur is vaak op plekken, dicht bij huis waar je dat niet verwacht.
