Voor mijn werk moest ik vorige maand weken enkele keren naar Arnhem en omstreken. Vanaf Arnhem kun je snel doorsteken naar het bos. Bijvoorbeeld naar de Veluwezoom. Dit deed ik dan ook regelmatig. Het bos stond in prachtige herfstkleuren en het is deze dagen al vroeg donker. Je moet dan ook flink doorstappen om op tijd weer terug te zijn bij de auto. Het wild trekt zich ook wat meer terug in de bossen. Ze hebben tijd genoeg om pas met de schermer naar buiten te komen om te grazen op de open stukken. Het valt dan ook niet mee om foto’s te maken zonder veel ruis. De zwijnen trekken zich echter niets van de openingstijden aan. Ze zijn druk bezig zich vol te eten om hun vetreserves voor de winter aan te vullen.
Je moet bang zijn om een beetje nat te worden als je dit seizoen naar buiten gaat. Het is vaak druilerig weer. De mist levert echter wel mooie plaatjes op. Bovendien is het dan zo heerlijk stil. Het lijkt wel alsof het weinige geluid dan nog extra gedempt wordt. Met Jente achterop fietste we van Elspeet naar Vierhouten. Een mooie route dwars door het bos. We waren doorweekt en koud maar genoten met volle teugen!
Zoals je misschien gemerkt hebt was het de laatste tijd erg stil op ons blog. Vandaag begint de winter en het laatste bericht wat we plaatsten was van september. Meestal hebben we het dan erg druk. En dat klopt ook nu weer. Druk met ons werk, druk met klusjes in huis, de moestuin en dan alle corona toestanden erbij. En ook ons gaat het niet voorbij want zowel Annette als ik zijn sinds vorig weekend positief getest. Daardoor sluiten wij dit corona-jaar af met een heuse quarantaine- en isolatieperiode. Ik schrijf dit bericht terwijl we min of meer opgesloten zitten in huis . Gelukkig zijn de openingstijden van Karels tuin niet veranderd zodat we af en toe een luchtje kunnen scheppen.
En toch… ondanks alle drukte en gehaastheid hebben we ook deze herfst hier en daar kans gezien op pad te gaan. Zo ging Peter met Maarten een nachtje in de auto slapen in de Ardennen om naar het burlen te luisteren (waar ik voor het eerst in mijn leven een wilde kat spotte). Pappa-dagen besteden we als het weer het toelaat buiten. Bovendien wisten we het werk van Peter slim te combineren met 2 dagen Vaals. Daarnaast weet Peter zijn werk altijd wel zo te plannen dat, als hij ergens in het land is, hij toch een mooie route rijdt. Afijn hierbij de foto’s van onze herfst in vogelvlucht. Namens ons goede kerstdagen en een gezond nieuwjaar!
Als we even willen genieten van het bos maar niet te veel tijd hebben wijken we wel eens uit naar Doorn. Op slechts een half uurtje rijden van ons huis ligt daar landgoed Den Treek-Henschoten. Een mooi stukje bos met lange weelderige lanen. Het is weliswaar geen edelherten bos maar toch een mooi stukje natuur. Niet ver er vandaan heeft de opa van Annette ooit een vakantiehuisje gehad. Zaterdag liet het zonnetje zich nog even goed zien en daarom pakken we alle kansen die we hebben voordat de lange donkere dagen echt van start gaan. Voor Jente weer een geweldige ontdekkingsreis.
Zoals jullie hebben kunnen lezen zijn we nog altijd druk aan het verbouwen. En ja verbouwen kost tijd, veel tijd! Hierdoor schiet het wandelen in de natuur er weleens bij in. Het was dan ook hoog tijd om afgelopen woensdag het bos weer eens te bezoeken. Behalve dat de bossen momenteel in prachtige herfstkleuren staan is het ook fijn om even je gedachten weer op orde te krijgen.
Deze week was een bijzondere week: zondag werd Jente gedoopt en woensdag was het dankdag. En en waar kun je beter zijn met dankdag dan in de natuur? We maakten een wandeling bij Pyramide Austerlitz. Hoewel de herten zich niet lieten zien waren er genoeg andere dingen te zien: paddenstoelen, vogels en bomen die van groen tot rood en geel kleurden. Jente mag op zulke uitstapjes in de draagdoek. Iets wat ze fantastisch vindt. Niet alleen kan ze goed rond speuren naar grof wild, ze zit ook nog eens lekker warm tegen pappa’s buik.
Hoewel ze nog maar amper groter is dan het blad van een Amerikaanse eik begint de inbostrinatie (niet mijn grap, maar bijzonder grappig) zijn vruchten af te werpen. Met grote ogen kijkt ze rond naar de bomen die met hun gigantische takken over onze hoofden staan uitgespreid. Volgend seizoen maar eens kijken hoe stil ze in de schuilhut is. Wordt vervolgd!
Tussen de groene en oranje wordende blaadjes zie ik een bruin kopje. Diep oranje ogen met daarin zwarte pupillen kijken me nijdig aan. Twee oorpluimen die geen echte oortjes zijn omhoog gespitst.
De laatste middagzon schijnt af en toe net op een geel bruin verenkleed. Zachtjes valt een braakbal met daarin een compleet muizenskelet op de parkeerplaats. Het was vanmiddag werkelijk genieten. Niet één, nee, maar liefst negen ransuilen hebben hun winterverblijf gevonden vlak voor de deur bij Esther. Daar zitten ze in alle stilte te wachten tot het laat genoeg is om vleermuizen of muizen te gaan vangen. Zo tegen het eind van de herfst zoeken uilen elkaar op en gaan ze op zogenoemde roestplekken zitten. Blijkbaar vonden deze uilen een boom in het midden van een woonwijk een geschikte plek. Ik vraag me dan af of ze daar met elkaar geen mot over maken. Zoiets als: “ik zei nog dat dit geen goede boom was. Jij moest zo nodig deze boom kiezen.”
Hoe het ook zij, het levert prachtige beelden op. Esther, hartelijk dank dat je dit met ons wilde delen!
Langzaam en stiekem gaan de herfstachtige zomerdagen over in zomerse herfstdagen. Van alleen het woord al lopen de frisse rillingen me over de rug: herfssst. En toch, hoewel het hele seizoen in het teken van afsterven en verschrompelen staat is het een prima seizoen om er eens lekker op uit te trekken. De bladeren aan de bomen en paddenstoelen die overal spontaan opkomen vertonen een kleurenpracht die geen schilder op zijn ezel kan krijgen. De Engelsen hebben dan ook een wat milder, warmer woord voor deze tijd: autumn. Jawel, de herfst kan juist bijzonder mooi zijn en verassen. Terwijl de regen in je gezicht striemt kun je genieten van dieren die hun winterverblijf aan het zoeken zijn. Zo zat er enkele weken geleden een ringslang op onze stoep en vonden we in de Ardennen vuursalamanders. Reeën die wegrennen door de flarden van mist. Vogels die elkaar opzoeken om aan de lange tocht naar het zuiden te beginnen. Blaadjes aan de ratelpopulieren die als de wind ze teistert klinken als een daverend applaus. De herfst: verre van saai en grauw!
Omdat de bomen nu zo fantastisch buiten staan te pronken in hun herfstkleuren konden we het niet laten om een nachtje richting de Eifel te trekken. Door een fotowedstrijd die Peter had gewonnen konden we goedkoop verblijven in Hotel Heerlen. De eerste dag hebben we door het Geuldal gewandeld. Uiteraard niet zonder even een bezoek te brengen aan de ijsboer die er fantastisch ijs verkoopt. Zelfs bij ijskoud weer kan Annette dit niet weerstaan.
De tweede dag zijn we naar Hammer, Simmerath gereden in de Duitse Eifel. Een prachtige locatie waar we al vaak heerlijk hebben gekampeerd. De kleuren waren zoals je op de foto’s kunt zien prachtig! Na een goede wandeling van een kilometer of 10 heerlijk voldaan terug getrokken naar het hoge noorden. Een aanrader!
Check ook de filmpjes die Annette met haar drone heeft gemaakt:
