De afgelopen dagen kreeg ik een beetje een zee-gevoel als ik in Veenendaal op kantoor zat. Er zitten namelijk meeuwen op het dak van ons pand te broeden en die schreeuwen moord en brand als iemand buiten komt. Helaas bleek in de afgelopen week één van de kuikens wat overmoedig en kukelde twee verdiepingen naar beneden. Op de hoogte van onze 1e etage zat de ongelukkige vast. Niet in staat om terug omhoog te komen. De dierenambulance kon er helaas niet voor langs komen, want door onderbezetting rukken ze alleen na 18:00 uur uit. Voeren durfde de ouders niet meer. Er zat dus niets anders op dan een reddingsoperatie.
Daarom ging ik samen met een collega het dak op. Gelukkig hielden de ouders zich gedeisd. Met een ladder, kratjes, handschoenen, spanbanden en rugzak wisten we het jong op het bovenste dak te krijgen. Daar vonden we een nest en twee andere kuikens die zich hadden verstopt. Eind goed, al goed! Nu maar hopen dat ze boven blijven.
Om te genieten in de natuur hoef je niet ver te gaan. Op slecht 6 kilometer hierbij vandaan ligt een prachtig plekje: de Bolgerijsekade. Rond de Bolgerijskekade liggen mooie weilanden omgeven met grienden vol wilgen, elzenbosjes en populierenopstanden. Er lopen veel reeën in het gebied en er zitten tal van vogelsoorten. Iets voorbij de T-splitsing van de Bolgerijsekade en Kostverlorenweg kun je parkeren en vandaar neemt een wandelpad je mee de polder in. De slootjes staan voor krabbenscheer en in de natte stukjes loofbos groeien tal van paddenstoelen. De slootkanten begroeit met kattenstaarten en zwanenbloemen. Halverwege de route kom je langs een kijkscherm, maar het uitzicht over de plas water erachter is niet veel soeps. Veel interessanter is het hoornaar-nest vlak langs de route. Het zit netjes weggewerkt in een hol in een knotwilg. De knotwilgen zijn hier prachtig bekleed met dubbelloofvaren.
Vooral tegen de schemer bij de ondergaande zon is dit een prachtige plek om te zijn. De rust en stilte zijn fenomenaal. Een uil roept in de verte, een paar buizerds die vechten, een winterkoninkje wat dapper zijn territorium verdedigt. Op zo’n moment bekruipt je een gevoel wat niet in woorden is te vatten. Zoiets kan je alleen ervaren. Vooral na een dag werken kom je hier heerlijk weer tot jezelf. Hier kun je even je gedachten op een rijtje zetten. Even met God praten. Even luisteren naar de wind. Even genieten van de laatste rode zonnestraaltjes. Heerlijk!
